تفسیر آیه «تبت یدا أبی‌لهب»

مجلسی رحمه الله نقل می‌کند که:
متوکل، روزی، یک نویسنده نصرانی را، ابانوح صدا کرد، [اطرافیان] با کنیه خواندن اهل کتاب را جایز نشمردند، متوکل استفتا کرد، و پاسخ‌های گوناگون شنید، نزد امام هادی علیه‌السلام فرستاد [، و از ایشان پرسید]، امام علیه‌السلام در پاسخ نوشت: (بسم الله الرحمن الرحیم تبت یدا أبی‌لهب)، متوکل فهمید که جایز است، زیرا خدا کافر را با کنیه خوانده است.
روی المجلسی:
عن کتاب «الاستدراک [لابن بطریق]»، قال:
نادی المتوکل یوما کاتبا نصرانیا: أبانوح، فأنکروا کنی الکتابیین، فاستفتی، فاختلف علیه، فبعث الی أبی‌الحسن علیه‌السلام، فوقع: (بسم الله الرحمن الرحیم تبت یدا أبی‌لهب) [1] ، فعلم المتوکل أنه یحل ذلک، لأن الله قدکنی الکافر [2] .