تطهیر با آب سرد

طوسی رحمه الله با سند خود از کافور خادم نقل می‌کند که گفت:
امام هادی علیه‌السلام به من فرمود: فلان سطل را در فلان جا بگذار تا با آن برای نماز وضو بگیرم. و مرا از پی کاری فرستاد و فرمود: چون برگشتی این کار را انجام ده تا چون برای نماز برخاستم آماده باشد، و دراز کشید تا بخوابد، من فرموده او را فراموش کردم، شب سردی بود، احساس کردم که برای نماز برخاسته است، و یاد آوردم که سطل را آنجا نگذاشته‌ام، بخاطر ترس از ملامت امام علیه‌السلام از آنجا دور شدم، و ناراحت بودم که امام علیه‌السلام برای پیدا کردن آب به زحمت بیفتد، امام علیه‌السلام با ناراحتی مرا صدا زد، با خود گفتم: انا لله، این چه بهانه‌ای است که بگویم همچون چیزی را فراموش کرده‌ام، از پاسخش چاره‌ای نداشتم، با ترس به خدمتش رسیدم، فرمود: تو مگر عادت مرا نمی‌دانی، من جز با آب سرد وضو نمی‌گیرم، آب برایم گرم کرده‌ای و در سطل ریخته‌ای؟ عرض کردم: سرورم! سوگند به خدا! نه سطل آنجا گذاشته‌ام، نه آب. فرمود: الحمدلله! سوگند به خدا! ما نه آسان گرفتنی را ترک کرده‌ایم، و نه هدیه‌ای را پس داده‌ایم، سپاس خدا را که ما را از بندگان مطیع خود قرار داد، و برای کمک به بندگیش توفیق بخشید، پیامبر صلی الله علیه و آله می‌فرمود: خدا بر کسی که تخفیفی را نمی‌پذیرد خشم می‌گیرد.
روی الطوسی
عن أبی‌محمد الفحام، قال: حدثنی عمی عمر بن یحیی، قال: حدثنا کافور الخادم، قال: قال لی الامام علی بن محمد علیهماالسلام: اترک السطل الفلانی فی الموضع الفلانی، لأتطهر منه للصلاة، و أنفذنی فی حاجة، و قال: اذا عدت فافعل ذلک لیکون معدا اذا تأهبت للصلاة.
و استلقی علیه‌السلام لینام، و أنسیت ما قال لی، و کانت لیلة باردة، فحسست به و قد قام الی الصلاة، و ذکرت أننی لم أترک السطل، فبعدت عن الموضع خوفا من لومه، و تألمت له حیث یشقی بطلب الاناء، فنادانی نداء مغضب، فقلت: انا لله أیش عذری أن أقول نسیت مثل هذا، و لم أجد بدا من اجابته. فجئت مرعوبا فقال لی: یا ویلک! أما عرفت رسمی، أننی لا أتطهر الا بماء بارد، فسخنت لی ماء، و ترکته فی السطل؟ قلت: والله، یا سیدی! ما ترکت السطل و لا الماء. قال: الحمدلله، والله! لا ترکنا رخصة و لا رددنا منحة، الحمد لله الذی جعلنا من أهل طاعته، و وفقنا للعون علی عبادته، ان النبی صلی الله علیه و آله یقول: ان الله یغضب علی من لا یقبل رخصة [1] .