احمد بن حماد

طوسی رحمه الله با سند خود از حسن بن حسین نقل می‌کند که گفت:
احمد بن حماد مال بسیاری را از من [برای خود] روا شمرد، به امام هادی علیه‌السلام نامه‌ای نوشتم، و از او شکایت کردم، در پاسخم نوشت: او را از خدا بترسان. انجام دادم و سودی نبخشید، نامه دیگری به امام علیه‌السلام نوشتم، و خبر دادم که دستور شما را عمل کردم و نتیجه نگرفتم، در پاسخم نوشت: وقتی ترس خدا در او اثر نگذارد چگونه او را از خود بترسانیم؟
روی الطوسی:
عن علی بن محمد القتیبی، عن الزفری بکر بن زفر الفارسی، عن الحسن بن الحسین، أنه قال: استحل أحمد بن حماد منی مالا له خطر، فکتبت رقعة الی أبی‌الحسن علیه‌السلام و شکوت فیها أحمد بن حماد، فوقع فیها: خوفه بالله، ففعلت و لم ینفع، فعاودته برقعة أخری، أعلمته أنی قد فعلت ما أمرتنی به فلم أنتفع، فوقع: اذا لم یحل فیه التخویف بالله فکیف تخوفه بأنفسنا؟ [1] .