نام کتاب : دانشنامه امام هادی علیه السلام نویسنده : جمعی از نویسندگان جلد : 1 صفحه : 1110
وابواب الایمان
یعنی ائمّه معصومین علیهم السلام درگاههای ایمان هستند. چرا که تنها از
راه و طریق ایشان ایمان واقعی میسّر میگردد و آنها جانشینان خداوند و
درهای ورود به پیشگاه الهی میباشند. عَن اَبی عَبْداللّه علیه السلام
اِنَّهُ قالَ: «اَبَی اللّهُ اَنْ یجْری الاَشْیاءَ اِلاَّ بِاَسْبابِ
فَجَعَلَ لِکُلِّ شَیءٍ سَبَباً وَ جَعَلَ لِکُلِّ سَبَبٍ شَرْحاً وَ
جَعَلَ لِکُلِّ شَرْحٍ عِلْمًا وَ جَعَلَ لِکُلِّ عِلْمٍ بابًا ناطِقًا،
عَرَفَهُ مَنْ عَرَفَه وَ جَهَلَهُ مَنْ جَهَلَهُ ذاکَ رَسُولُ اللّهِ صلی
الله علیه وآله وَ نَحْنُ».[1] . از حضرت امام صادق علیه السلام روایت
شده است که فرمود: خداوند هیچ کاری را بدون سبب انجام نمیدهد و برای هر
چیزی سببی وجود دارد و برای هر سبب، شرحی و برای هر شرح، علمی قرار داده
است و برای آن علم، باب و درب ناطق گمارده است. هر کس باب ناطق را بشناسد
به آن علم، آگاهی پیدا میکند و هر کس باب ناطق را نشناسد، از آن علم،
بهرهای نخواهد برد و آن باب ناطق، رسول خدا صلی الله علیه وآله و ما اهل
بیت هستیم. اگر چه خداوند قادر است امور جهان را بدون اسباب و علل
فراهم آورد، (چنانچه عیسی را بدون پدر آفرید و آتش را بر ابراهیم سرد و
سلامت گرداند) ولی به طور کلّی و عمومی، عادت الهی بر آن است که امور جهان
را با وسائل و اسباب مخصوص به جریان درآورد و امام صادق علیه السلام در این
حدیث ترتیب اسباب را ذکر کرده و در حدیث دیگر فرمودند هر که خواهان سعادتی
است که به واسطه آن نجات دنیا و آخرت تحصیل نماید، باید از باب آن که
ائمّه معصومین علیهم السلام هستند، وارد شود. قال الصادق علیه السلام:
«الاَوْصِیاءُ هُمْ اَبْوابُ اللّهِ عزَّ و جلَّ اَلَّتی یؤتی مِنْها وَ
لَوْلاهُمْ ما عُرِفَ اللّهُ عزَّ و جلَّ».[2] . امام صادق علیه السلام
میفرمایند: اوصیاء پیامبر، درهای (شناخت) خدا هستند که (مردم) از آن وارد
میشوند و اگر آنها نبودند، خداوند شناخته نمیشد. از این دو حدیث
درمییابیم که ائمّه معصومین علیهم السلام اوّلاً درهای شناخت ایمان واقعی
هستند و اگر آنها نبودند ایمان واقعی شناخته نمیشد و ثانیاً حصول ایمان به
وجود آنها است که اگر آنها نبودند ایمان واقعی برای هیچ کس حاصل
نمیگردید، چرا که ایمان فراتر از اسلام است. چون اسلام به اقرار زبانی و
ادای شهادتین حاصل میشود، ولی ایمان بایستی به همراه اقرار زبان، معرفت
قلب و عمل در راه خداوند باشد و شرط قبولی این دو، معرفت به ائمّه اطهار
علیهم السلام است. همانگونه که حضرت رضا علیه السلام فرمودند: «بِشَرْطها و أَنا مِن شُروطِها». (قبول توحید) شرطها دارد که قبول ولایت من از شرطهای آن است.
پی نوشت ها: (1) کافی ج 1، ص 183. (2) کافی، ج 1، ص 193. منبع: پرچمداران هدایت، تدبری در زیارت جامعه کبیره؛ سید احمد سجادی؛ انتشارات اسوه؛ چاپ اول خرداد 1388.
نام کتاب : دانشنامه امام هادی علیه السلام نویسنده : جمعی از نویسندگان جلد : 1 صفحه : 1110