ودعائم الاخیار

«دعائم» جمع «دِعامة» به معنی ستون، استوانه، پایه و تکیه‌گاه خانه می‌باشد.
«اخیار» جمع «خَیر» به معنی نیکوکار و یا جمع «خِیر» به معنی نیکی است.
همین‌طور که تمامی ساختمان خانه، برای باقی ماندن نیاز به وجود پایه‌ها دارد و استواری تمامی خانه، متّکی به پابرجایی ستون‌ها دارد. تمامی مردمِ نیک‌سیرت نیز برای باقی ماندن بر دین خود و شرافت‌های انسانی خود، نیاز به وجود ائمّه اطهار علیهم السلام دارند. چرا که بدون این چنین ستون‌هایی عبادت‌های آنان همانند غباری است که از بین خواهد رفت و زائل خواهد شد.
عَنْ مُحَمَّد بن مُسلِم قالَ: «سَمِعْتُ اَبا جَعْفَرٍ علیه السلام یقُولُ: کُلُ مَنْ دانَ اللّهُ عزَّ و جلَّ بِعِبادَةٍ یجْهَدُ فیها نَفْسَهُ وَ لا اِمامَ لَهُ مِن اللّهِ فَسَعْیهُ غَیرَ مَقْبُولٍ وَ هُو ضالٍ مُتُحَیرٍ وَ اللّهُ شانی لِاَعْمالِهِ».[1] . محمّد بن مسلم می‌گوید: شنیدم که امام باقر علیه السلام می‌فرمودند: هر که دینداری خدای عزّ و جلّ کند و به زحمت فراوان عبادت انجام دهد، ولی امام و پیشوایی که خدا معین کرده، نداشته باشد، زحمتش ناپذیرفته و خود او گمراه و سرگردان است و خداوند اعمال او را مبغوض و دشمن دارد. همانند کسی که ساختمان‌های عظیمی را می‌سازد ولی ستون و پایه‌های محکم قرار نمی‌دهد، لذا تمام بنا بر سر او خراب می‌شود. و اگر «اخیار» را جمع «خِیر» بدانیم و آن را به نیکی‌ها ترجمه کنیم نیز ائمّه اطهار علیهم السلام پایه‌ها و ستون‌های تمامی نیکی‌های عالم هستند. چرا که اگر آنان نبودند، هیچ خیر و نیکی‌ای باقی نمی‌ماند و آنان هستند که خیر و نیکی را زنده نگه داشته‌اند.