وخزان العلم

«خُزّان» جمع «خَزَنه» به معنای گنجینه‌دار و گنجور می‌باشد.
با وجود این که «علم» کلمه‌ای است که به دشواری می‌توان آن را تحت تعریفی خاص، محدود نمود، امّا بعضی آن را «اعتقاد جازمِ مطابق با واقع» تعریف کرده و برخی نیز بر این عقیده‌اند که «علم، حصول صورت شی‌ء در عقل است، که ابهامات عقلی را زایل می‌نماید». راغب اصفهانی علم را که «درک حقیقت شی‌ء» است، بر دو رکن می‌داند:
1 - درک ذاتی شی‌ء.
2 - حکم بر شی‌ء، به وجود شی‌ای که برای آن موجود است و یا نفی شی‌ای که از آن دور است.
ائمّه معصومین علیهم السلام، گنجینه‌داران تمامی دانش‌های الهی هستند و دانش‌های حقیقی و آنچه در کتاب‌های الهی و نزد خداوند محفوظ است، را آنان می‌دانند.
در زیارت جامعه، چهار عبارت که بازگوکننده عظمت علمی ائمّه اطهار علیهم السلام است، وجود دارد و زائر، امامان هدایت علیهم السلام را با صفت‌هایی چون «خُزّانَ العِلْمِ»، «عَیبَةَ عِلْمِه»، «خَزَنَةً لِعِلْمِه» و «رَأیکُم عِلمٌ» توصیف می‌نماید.
در روایات نیز پیرامون علوم سرشار اهل بیت علیهم السلام تعابیر زیبایی شده است که به هفت تعبیر که حاکی از عظمت علمی آنان است به صورت گذرا اشاره می‌شود: