وقت قضای نوافل‌

طوسی با سند خود از علی بن بلال نقل می‌کند که گفت:
به امام هادی علیه‌السلام نوشتم: از طلوع فجر تا طلوع آفتاب، و از بعد نماز عصر تا غروب آفتاب، خواندن قضای نوافل چگونه است؟ امام علیه‌السلام در پاسخ نوشت: در آن اوقات، خواندن نمازهای مستحبی، جز برای کسی که قضای نوافل می‌کند جایز نیست.
کلینی با سند خود از سلیمان بن حفص نقل می‌کند که: امام هادی علیه‌السلام فرمود: چون نصف شب شود، در دل آسمان، سپیدی همچون عمود آهنین که دنیا را روشن می‌کند پدید می‌آید، ساعتی هست، سپس می‌رود، و تاریک می‌شود، و چون یک سوم شب باقی ماند، سپیدی از طرف مشرق که دنیا را روشن می‌کند پدید می‌آید، ساعتی هست، سپس می‌رود، و این وقت نماز شب است، سپس پیش از سپیده فجر تاریک می‌شود، آنگاه از جانب شرق، فجر صادق می‌دمد، و هر که بخواهد نماز شب را در نصف شب بخواند می‌تواند [1] .
روی الطوسی:
عن محمد بن أحمد بن یحیی، عن محمد بن عیسی، عن أبی‌الحسن علی بن بلال [2] قال: کتبت الیه فی قضاء النافلة من طلوع الفجر الی طلوع الشمس، و من بعد العصر الی أن تغیب الشمس. فکتب: لا یجوز ذلک الا للمقتضی، فأما لغیره فلا [3] .
روی الکلینی: عن علی بن ابراهیم، عن علی بن محمد القاسانی، عن سلیمان بن حفص المروزی، عن أبی‌الحسن العسکری علیه‌السلام قال: اذا انتصف اللیل ظهر بیاض فی وسط السماء شبه عمود من حدید تضی‌ء له الدنیا فیکون ساعة، ثم یذهب و یظلم فاذا بقی ثلث اللیل ظهر بیاض من قبل المشرق فأضاءت له الدنیا فیکون ساعة، ثم یذهب و هو وقت صلاة اللیل، ثم یظلم قبل الفجر، ثم یطلع الفجر الصادق من قبل المشرق. قال: و من أراد أن یصلی صلاة اللیل فی نصف اللیل فذلک له [4] .