و حجته

«حجّت» همان‌گونه که قبلاً گذشت، به معنی «گواه» است
امامان معصوم علیهم السلام گواه خداوند در بین مردم هستند و هیچ‌گاه زمین از این گواهان خالی نخواهد بود.
قال الصادق علیه السلام: «ما زالَتْ الاَرض اِلاَّ وَ لِلَّهِ فیها الحُجَّة».[1] .
امام صادق علیه السلام فرمودند: زمین از حالی به حالی نگردد (روزگار نمی‌گذرد)، جز آنکه حجّت خداوند در زمین وجود داشته باشد.
اوّلین حجّت‌های خداوند روی زمین، وجود انبیای مکرّم بوده است.
قال الصادق علیه السلام: «حُجَّةُ اللَّهِ عَلی العِبادِ النَّبی».[2] .
امام صادق علیه السلام فرمودند: پیامبران، حجّت‌های خداوند بر بندگان بوده‌اند.
نبی مکرّم اسلام صلی الله علیه وآله و ائمّه معصومین علیهم السلام نیز حجّت‌های خداوند هستند. قال ابو جعفر علیه السلام: «نحنُ حجّةُ اللّهِ و نَحْنُ بابُ اللّهِ و نَحْنُ لِسانُ اللّهِ و نَحْنُ وَجْهُ اللّهِ و نَحْنُ عینُ اللّهِ فی خَلْقِهِ و نَحْنُ وُلاةُ اَمْرِ اللّهِ فی عِبادِهِ».[3] .
امام باقر علیه السلام فرمودند: ما حجّت خداییم و ما درب خداییم و ما زبان خداوند هستیم و ما آبروی خداییم و ما چشمِ خدا در میان خلق اوییم و ما والیان فرمان خدا، در بین بندگان او می‌باشیم. پس امام زمان آخرین حجّت خداوند بر مردم هستند. قال المهدی علیه السلام: «وَ اَمَّا الحَوادث الواقِعَةِ فَاِرجِعُوا فیها اِلی رُواةِ حَدیثِنا فَاِنَّهُم حُجَّتی عَلَیکُم وَ اَنَا حُجَّةُ اللّهِ عَلَیهِم».[4] .
از وجود حضرت مهدی علیه السلام صادر شده که فرمودند: در حوادث و اتّفاقاتی که پیش می‌آید، به راویان حدیث ما رجوع کنید که آنان حجّت من بر شما هستند و من حجّت خداوند بر ایشان هستم.