وعباده المکرمین الذین لا یسبقونه بالقَول وهم بامره یعملون

«مکرمین» به معنی گرامیان است.
یکی از مقام‌های بزرگی که امامان معصوم علیهم السلام نزد خداوند دارند، آن است که عبد و بنده خداوند هستند.
در سوره «اسراء» وقتی حکایت معراج پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله را مطرح می‌نماید، او را به عنوان «عبد خداوند» معرفی کرده، می‌فرماید:
«سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَی بِعَبْدِهِ...».[1] .
پاک و منزه است خدایی که بنده خود را سیر داد...
بنابراین بالاترین مقامی که او را به معراج رساند، عبد بودنِ رسول خداست. در تشهدِ نماز نیز قبل از اشاره به رسالت پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله اذعان به عبد بودن ایشان می‌کنیم و می‌گویم: «اَشْهَد انَّکَ عَبْدُهُ وَ رَسُوله.»
شهادت می‌دهم که تو بنده و رسول خداوند هستی. اوّلین مقامی که عیسی بن مریم علیه السلام در سخن خود برای مردم بیان داشت، فرمود:
«إِنِّی عَبْدُ اللَّهِ آتَانِی الْکِتَابَ وَ جَعَلَنِی نَبِیا».[2] . من بنده خدا هستم، او کتاب (آسمانی) به من داده و مرا پیامبر قرار داده است.
حضرت آدم علیه السلام نیز در پایان عمر به وحدانیت خدا و عبد بودن خود شهادت می‌دهد.
فَقال آدم: «اَشْهَدُ انّ لا اله الاّ اللّه وَحْدَهُ لا شَریک لَه وَ اَشْهد انّی عَبداللّه وَ خَلیفَته فی اَرْضِه».[3] .
حضرت آدم علیه السلام فرمود: من شهادت می‌دهم که هیچ معبودی جز خدای یگانه نیست، او شریکی ندارد و شهادت می‌دهم من بنده خداوند و جانشین او بر روی زمین هستم.
همچنین امیرالمؤمنین علیه السلام رو به حارث همدانی کرده و خود را این چنین معرفی می‌نمایند: «یا حارِثُ... اَلا اِنّی عَبْدَاللّهِ و اَخُو رَسُولِ و صِدیقَةُ الاَوَلَ قَدْ صَدَقْتُهُ و آدَم بَین الرّوحِ و الجَسَدِ».[4] . ای حارث... آگاه باش من بنده خدا و برادر رسول خدا علیهم السلام و اوّلین تصدیق‌کننده او هستم که او را صادق دانستم، در آن زمان که آدم بین روح و جسم خود بود و هنوز خلق نشده بود.