والمظهرین لامر الله ونهیه

«مظهرین» به معنی آشکارکنندگان و بیان‌کنندگان است.
«لامر اللّه و نهیه» عبارت است از امر و نهی خداوند. اوامر خداوند یا وجوبی است و یا استحبابی و نواهی خداوند نیز یا تحریمی است و یا تنزیهی. یعنی قسمی از نواهی حرام است و قسم دیگری حرام نیست، ولی مقام و منزلت عاملِ به نهی را پایین می‌آورد.
ائمّه معصومین علیهم السلام آشکارکنندگان و بیان‌کنندگان اوامر و نواهی خداوند هستند و در عمل، اوامر وجوبی و استحبابی را انجام می‌دادند و از نواهی تحریمی و تنزیهی دوری می‌نمودند و در رأی و تدبّر، بالاترین مقام عبودیت را دارا بوده و در گفتار نیز احکام الهی را برای مردم بازگو می‌نمودند تا جایی که محدّثین اوّلیه، روایاتی را که از ائمّه معصومین علیهم السلام شنیده بودند، در چهار صد کتاب جمع‌آوری کرده که مشهور به «اصول اربع مائة» یعنی «اصل‌های چهارصدگانه» گردید.
محدّثینِ عالم و سخت‌کوشی که موقعیت خود و نیاز آیندگان به روایات معصومین علیهم السلام را درک کرده بودند، تمام همّت و تلاش خود را صرف حفظ و نقل حدیث از ائمّه علیهم السلام و پرسش از آنها و روایت آن کردند. تنها «ابان بن تغلب» سی هزار حدیث از حضرت صادق‌علیه السلام روایت کرده است. از طرفی دیگر ائمّه اطهار علیهم السلام آشکارکنندگان «امر اللّه» هستند. توجّه به این نکته لازم است که در قرآن ترکیب کلمه «امر اللّه» دوازده مرتبه تکرار شده و «امر اللّه» عبارت است از اموری که به امر خداوند تحقق خواهد یافت و ائمّه معصومین علیهم السلام بیان‌کنندگان امرهای الهی هستند. در زیارتی که امام رضاعلیه السلام به عنوان زیارت جامعه برای تمامی امامان معرّفی کرده‌اند، این عبارت آمده است:
«اَلسَّلامُ عَلی مَظاهِری اَمْر اللّهِ و نَهْیهِ».[1] .
سلام بر ظاهرکنندگان و آشکارشدگان امر و نهی خداوند.