اندیشه امام هادی بر شعر ابن ابی‌حفصه‌

شیخ مفید رحمه الله با سند خود از سلیمان بن جعفر نقل می‌کند که گفت:
امام هادی علیه‌السلام به من فرمود:
در حالی که پیرامون این شعر ابن ابی‌حفصه فکر می‌کردم به خواب رفتم: «چگونه می‌شود - با این که نشدنی است - که وراثت عموها به پسران دختر برسد» [1] . ناگاه، انسانی را دیدم که می‌گوید: این امر شدنی است، زیرا [آیات] کتاب آسمانی در فضیلت او نازل، و احکام قضا [و قدر] خداوندی آن را قطعی کرده است. آری فرزند فاطمه [ی بنت اسد، امیرمؤمنان علی علیه‌السلام]، او که نامش بلند آوازه است، وراثت [و خلافت] را از [یگانه] عموزادگان خود [یعنی پیامبر صلی الله علیه و آله]، به دست آورد [، و از او به فرزندانش بنی فاطمه رسید]، [2] و فرزند نثله [3] [یعنی عباس]، سرگشته و گریان ماند، در حالی که خویشان، به او کمک می‌کردند.
قال المفید:
أخبرنی الشیخ أدام الله عزه، مرسلا عن محمد بن عیسی بن عبید الیقطینی، عن سعد بن جناح، عن سلیمان بن جعفر قال: قال لی أبوالحسن العسکری علیه‌السلام: نمت، و أنا أفکر فی بیت ابن أبی‌حفصة
أنی یکون و لیس ذاک بکائن
لبنی البنات وراثة الأعمام
فاذا انسان یقول لی:
قد کان اذ نزل الکتاب بفضله
و مضی القضاء به من الأحکام
ان ابن فاطمة المنوه باسمه
حاز الوراثة عن بنی الأعمام
و بقی ابن نثلة [4] واقفا متحیرا
یبکی و یسعده ذووا الأرحام [5] .