وتراجمة لوحیه

به فراز «محبط الوحی» نیز مراجعه شود.
«تراجمة» جمع «ترجمان» به معنی بیان‌کننده، مفسّر و شرح‌دهنده است.
«وحی» عبارت است از القای امری در باطن فرد. چه آنکه آن فرد انسان، فرشته و یا حیوان باشد و چه آنکه آن امر، نور، علم، ایمان، وسوسه و غیره باشد و چه آنکه آن القا، تکوینی و یا به دل انداختن باشد و چه آنکه این عمل با واسطه و یا بدون واسطه باشد و چه آنکه القاکننده خدا و یا غیر خدا باشد. «وحی الهی» عبارت است از اموری که از طرف خداوند بر وجود مبارک انبیای مکرّم نازل گردیده است. و ائمّه معصومین علیهم السلام ترجمه و بیان‌کننده وحی خداوند و واضح‌کننده آن بر مردم هستند. سدیر می‌گوید: از امام باقر علیه السلام خواستم «خود را به من معرفی نمایند». امام فرمودند: قال الباقر علیه السلام «نَحنُ خُزَّانُ علمِ اللّهِ و نحنُ تَراجِمَةُ وَحی اللّهِ و نحنُ الحُجَّةُ البالِغَةُ عَلی مَن دُون السَّماءِ و مَن فُوق الاَرضِ».[1] .
امام باقر علیه السلام فرمودند: ما گنجداران علم خداوند هستیم و ما ترجمه‌ها و بیان‌کنندگان وحی خداوندیم و ما دلائل و حجّت‌های رشدیافته خداوند بر اهل آسمان و زمین هستیم.
در بعضی از زیارت‌های دیگر نیز که برای ابراز ارادت و سلام به ائمّه علیهم السلام صادر شده، ایشان را با همین عنوان سلام می‌دهیم: «اَلسَّلام عَلَیکُم یا تَراجمة وَحی اللَّه».[2] . سلام بر شما که بیان‌کنندگان وحی الهی هستید. سنگین‌ترین وحی الهی، قرآن است که اگر بر کوه نازل می‌گشت، آن را خاشع و متلاشی می‌نمود.[3] . امامان معصوم علیهم السلام ترجمان قرآن کریم هستند و به تمامی آن و به عبارات، اشارات، لطائف و حقایق آن آگاهی کامل دارند و ظاهر و باطن قرآن را می‌دانند و این ترجمان فقط از امامان برمی‌آید و بس.
قال الباقر علیه السلام: «ما یسْتَطیعُ اَحَدٌ اَن یدَّعی اَنَّ عِنْدَه جَمیعُ القُرآنِ کُلِّهِ ظاهِرِهِ و باطِنِهِ غیرِ الاَوصیاءِ».[4] . امام باقر علیه السلام فرمودند: هیچ کس نمی‌تواند ادعا کند که همه قرآن اعم از ظاهر و باطن قرآن را می‌داند، مگر اوصیا.