نماز شب‌

صدوق با سند خود از علی بن محمد نوفلی نقل می‌کند که گفت:
از امام هادی علیه‌السلام شنیدم می‌فرمود: بنده‌ای برای نماز شب برمی‌خیزد، و در حالی که از خواب آلودگی چانه او بر سینه‌اش افتاده، و به راست و چپ خم می‌شود، خدای سبحان فرمان می‌دهد تا درهای آسمان را بگشایند، سپس به فرشتگان خود می‌فرماید: به بنده‌ام بنگرید که در راه تقرب من، با عباداتی که به او واجب نکرده‌ام چه سختی می‌کشد، او از من سه امید دارد: گناهی که ببخشم، یا توبه‌ای که تازه کنم، یا رزقی که بیفزایم، ملائکه من! گواه باشید که همه را به او دادم.
و قال أیضا:
قال أبی رحمه الله حدثنی سعد بن عبدالله، عن موسی بن جعفر البغدادی، عن محمد بن الحسن بن شمون، عن علی بن محمد النوفلی، قال: سمعته یقول: ان العبد لیقوم فی اللیل، فیمیل به النعاس یمینا و شمالا، و قد وقع ذقنه علی صدره، فیأمر الله تبارک و تعالی أبواب السماء، فتفتح، ثم یقول للملائکة: انظروا الی عبدی ما یصیبه فی التقرب الی بما لم أفترض علیه راجیا منی لثلاث خصال: ذنبا أغفره له، أو توبة أجددها له، أو رزقا أزیده فیه، فأشهدکم ملائکتی! أنی قد جمعتهن له [1] .