نگین موسی بن بغا

طوسی از ابومحمد فحام نقل می‌کند که گفت:
منصوری از عموی پدر خود، و عموی من از کافور خادم، این حدیث را برای من نقل کردند که: در همسایگی امام هادی علیه‌السلام، جایی همچون یک روستا برای افراد گوناگون از صنعتگران بود، و یونس نقاش [یکی از ایشان بود که] خدمت امام علیه‌السلام رفت و آمد می‌کرد، و به حضرت علیه‌السلام خدمت می‌نمود، روزی با ترس و لرز خدمت امام علیه‌السلام آمد و عرض کرد: سرورم! [پس از من] به داد خانواده‌ام برس امام فرمود: چه خبر است؟ عرض کرد: می‌خواهم از اینجا کوچ کنم.
امام علیه‌السلام با تبسم فرمود: چرا ای یونس! یونس گفت: ابن‌بغا نگینی نزد من فرستاد که از خوبی قیمت نداشت، و من به آن نقش می‌زدم که شکست و دوپاره شد، و روز وعده فرداست، و او موسی بن بغا است یا هزار تازیانه می‌زند، یا می‌کشد. امام فرمود: به خانه خود برو، تا فردا فوجی می‌رسد، و جز خیر نخواهد بود. و چون فردا شد، هنگام صبح با ترس و لرز آمد و عرض کرد: [آقا جان!] فرستاده او آمده نگین را می‌خواهد. امام علیه‌السلام فرمود: نزد او برو که جز خیر نمی‌بینی. عرض کردم: سرورم! چه بگویم؟! امام علیه‌السلام با تبسم فرمود: نزد او برو، و بشنو آنچه می‌گوید، که جز خیر نخواهد بود. او رفت، و خندان برگشت و گفت: سرورم! او به من گفت: [برای تصاحب نگین]، دختران با هم نزاع دارند، آیا می‌شود آن را دو قسمت کنی تا ما نیز مزدت را بدهیم؟ امام علیه‌السلام [خوشحال شد، و به خدا] عرض کرد: خدایا سپاس تو را، که ما را به راستی از سپاسگزاران خود کرده‌ای. و یونس فرمود: تو چه گفتی؟ عرض کرد: من گفتم: فرصت بده تا بیندیشم چگونه انجام دهم. امام علیه‌السلام فرمود: خوب گفته‌ای.
روی الطوسی:
عن أبی‌محمد الفحام، قال: حدثنی المنصوری، عن عم أبیه، و حدثنی عمی، عن کافور الخادم بهذا الحدیث، قال: کان فی الموضع مجاور الامام من أهل الصنائع صنوف من الناس، و کان الموضع کالقریة، و کان یونس النقاش یغشی سیدنا الامام علیه‌السلام و یخدمه، فجاءه یوما یرعد، فقال له: یا سیدی! أوصیک بأهلی خیرا.
قال: و ما الخبر؟ قال: عزمت علی الرحیل، قال: و لم یا یونس؟ و هو یتبسم علیه‌السلام.
قال یونس: ابن بغا وجه الی بفص لیس له قیمة، أقبلت أنقشه فکسرته باثنین، و موعده غدا و هو موسی بن بغا، اما ألف سوط، أو القتل. قال: امض الی منزلک، الی غد فرج، فما یکون الا خیرا، فلما کان من الغد، وافی بکرة یرعد، فقال: قد جاء الرسول یلتمس الفص. قال: امض الیه فما تری الا خیرا. قال: و ما أقول له، یا سیدی؟!
قال: فتبسم، و قال: امض الیه واسمع ما یخبرک به، فلن یکون الا خیر. قال: فمضی وعاد یضحک.
قال: قال لی یا سیدی!: الجواری اختصمن، فیمکنک أن تجعله فصین حتی نغنیک؟ فقال سیدنا الامام: اللهم لک الحمد، اذ جعلتنا ممن یحمدک حقا، فأیش قلت له؟ قال: قلت: أمهلنی حتی أتأمل أمره کیف أعمله.
فقال: أصبت [1] .