و بواسطه آن اشياء را ميتوان از هم تمييز و تشخيص داد از اينرو عادت حضرات اهل ادب بر اين جارى شده كه خواص هر يك از كلمات سه‌گانه را جداگانه ذكر مى‌كنند:

خصائص اسم‌

خصائص اسم عبارتند از:

1- آنكه مخبر عنه واقع ميشود مانند: زيد قام (زيد ايستاد)

شاهد در « زيد » است كه مخبر عنه يعنى مبتداء مى‌باشد.

2- آنكه مفعول واقع ميشود مانند: ضربت زيدا (زيد را زدم)

3- آنكه تمييز قرار مى‌گيرد مانند: رأيت احدعشر كوكبا (يازده ستاره ديدم)

شاهد در « كوكبا » است كه تميز براى « احدعشر » مى‌باشد.

4- اضافه مانند: جاء غلام زيد (پسر زيد آمد)

شاهد در غلام است كه به « زيد » اضافه شده.

5- قبول جرّ، مانند: « زيد » در مثال بالا.

6- قبول تعريف مانند: رأيت الرّجل (مرد را ديدم)

شاهد در « الرجل » است كه قبول تعريف كرده.

7- قبول تنكير مانند: رأيت رجلا (مردى را ديدم).

شاهد در « رجل » است كه نكره مى‌باشد.

8- قبول تذكير مانند: دو مثال فوق.

9- قبول تأنيث مانند: جائت فاطمه (فاطمه آمد).

شاهد در « فاطمه » است كه مؤنث مى‌باشد.

10- افراد مانند: امثله‌اى كه تا اينجا ذكر نموديم چه آنكه تمام مفرد مى‌باشند.

11- تثنيه مانند: جاء الرّجلان (آندو مرد آمدند).

شاهد در « الرجلان » است كه تثيه مى‌باشد.