1- كلمه‌اى است مركّب از كاف تشبيه و ذا يعنى اسم اشاره مانند:

رأيت زيدا عالما و رأيت عمرا كذا.

2- كلمه‌اى است مركّب از دو كلمه مزبور و كنايه مى‌باشد از غير عدد مانند:

فعلت كذا و كذا.

3- كلمه‌اى است مركّب از دو كلمه مزبور و كنايه از عدد بنابراين همچون لفظ « كايّن » مى‌باشد.

اشتراك كذا با كايّن‌

كذا از چهار جهت با « كايّن » مشترك و موافق است:

1- تركيب.

2- بناء.

3- ابهام.

4- احتياج به تميز.

افتراق كذا با كايّن‌

كذا در سه امر با كايّن افتراق دارد:

1- كذا صدارت نداشته بر خلاف كايّن چنانچه گفته مى‌شود قبضت كذا و كذا در هما.

2- تميز كذا لازم است منصوب باشد فلذا نه با لفظ « من » و نه با مضاف مجرور مى‌شود بخلاف كايّن كه تميزش مجرور مى‌آيد.

3- كذا غالبا معطوف عليه واقع مى‌شود چنانچه گفته مى‌شود قبضت كذا و كذا در هما بخلاف كايّن.

كايّن‌

كايّن: اسمى است مركّب از كاف تشبيه و « اىّ » با تنوين فلذا مى‌توان آنرا در