متعدّى شده همانطوريكه گاهى با حرف جرّ متعدّى ميشوند چنانچه « حيهل » وقتى بمعناى ائت باشد متعدّى و زمانى كه بمعناى عجّل فرض شود لازم مى‌باشد.

4- معمول اسماء افعال واجب است از آنها متأخر بيايد.

5- اسماء افعاليكه داراى تنوين هستند چه تنوين لازم بوده مانند: واها و چه غير لازم باشد همچون: صه و مه.

و آنهائيكه فاقد تنوين باشند اعم از اينكه تجرّدشان از تنوين لازم بوده مانند: نزال يا گاهى با تنوين و زمانى بدون آن استعمال شوند مانند: صه و مه در صورتيكه تنوين نداشته باشند معرفه هستند.

2- اسماء اصوات‌

اسم صوت بر دو قسم است:

الف: اسمائى كه بواسطه آنها غير عاقل را مورد خطاب قرار مى‌دهند.

و مقصود از غير عاقل، حيوانات يا اطفال صغير از آدميان مى‌باشند.

مانند كلمه « هلاهلا » براى بازداشتن اسب يا كلمه « عدس » براى نگاهدارى حكايت استر و لفظ « عد » جهت زجر دراز گوش.

ب: اسمائى كه در مقام حكايت صوت اشياء بكار مى‌روند مانند لفظ « قب » براى حكايت صداى شمشير وقتى بشيئى ميخورد و كلمه « غاق » براى حكايت صداى كلاغ.

حكم اسماء كنايات‌

اسماء اصوات جملگى مبنى هستند همانطورى كه اسماء افعال چنين مى‌باشند.

3- اسماء كنايات‌

كنايات: اسمائى هستند مبهم كه بواسطه آنها از آنچه در كلام متكلّم واقع شده تعبير مى‌گردد. و براى آنها الفاظى است از جمله: