ميگيرد مانند:

هل يضرب (آيا ميزند).

فعل استفهام داراى احكامى است كه ذيلا بآنها اشاره مى‌نمائيم:

1- فعل استفهام از نظر تعداد صيغه و اعراب همچون فعل مضارع مى‌باشد.

2- براى ساختن اينفعل كافى است فقط ادات استفهام از قبيل « هل » و « همزه » را در ابتداء فعل مضارع بياوريم.

تبصره‌

ادات استفهام در فعل مضارع تنها يك تغيير ايجاد مى‌كنند و آن اينستكه معناى آنرا از اخبار بانشاء مبدّل مى‌سازند.

3- فعل استفهام با فعل مضارع از جهاتى فرق دارد كه در ذيل باهمّ آنها اشاره ميكنيم:

جهات فرق بين فعل مضارع و استفهام‌

الف: فعل مضارع از جمله اخبار محسوب شده ولى استفهام در انشاءات داخل ميباشد.

ب: نون تأكيد بفعل استفهام ملحق ميشود ولى بفعل مضارع متّصل نميگردد.

ج: فعل مضارع خبر براى مبتداء واقع شده ولى استفهام صلاحيّت براى آنرا ندارد.

د: فعل مضارع صفت براى نكره قرار گرفته ولى استفهام چنين نيست.

ه: فعل مضارع حال واقع ميشود ولى استفهام اينطور نيست.

و: فعل مضارع صله براى موصول واقع ميشود امّا استفهام براى اين معنا صالح نيست.

ز: فعل مضارع مضاف اليه واقع ميشود امّا استفهام صلاحيّت براى آنرا ندارد.