و هر يك از شش صيغه غائب و حاضر سه صيغه در آنها براى مذكّر و سه صيغه ديگر براى مؤنّث است.

و دو صيغه متكلّم، يكى متكلّم وحده بوده و ديگرى متكلّم مع الغير است.

و هر يك از سه صيغه مذكّر و مؤنّث فاعل آنها يا مفرد بوده و يا تثنيه و يا جمع ميباشد و امّا صيغه متكلّم وحده صرفا مفرد است ولى از نظر استعمالش در فاعل مذكّر و مؤنّث مشترك مى‌باشد، باينمعنا كه هم مذكّر ميتواند در مقام اخبار از فعل خود آن صيغه را استعمال كند و هم مؤنّث چنانچه صيغه متكلّم مع الغير از اين نظر همينطور است ولى از جهت ديگر با اين صيغه فرق دارد و آن اينستكه:

صيغه متكلّم مع الغير را در مفرد هرگز نميتوان استعمال نمود بلكه مشترك بين تثنيه و جمع ميباشد.

صرف فعل ماضى از ماده نصر

مذكّر غائب/ نصر/ يارى كرد يك مرد غائب در زمان گذشته.

نصرا/ يارى كردند دو مرد غائب در زمان گذشته.

نصروا/ يارى كردند مردان غائب در زمان گذشته.

مؤنّث غائب:/ نصرت/ يارى كرد يك زن غائب در زمان گذشته.

نصرتا/ يارى كردند دو زن غائب در زمان گذشته.

نصرن/ يارى كردند زنان غائب در زمان گذشته.

مذكّر حاضر: نصرت/ يارى كردى تو يك مرد حاضر در زمان گذشته.

نصرتما/ يارى كرديد شما دو مرد حاضر در زمان گذشته.

نصرتم/ يارى كرديد شما مردان حاضر در زمان گذشته.