«نون»

نون مفرده بر چهار وجه مى‌آيد:

1- نون تأكيد خفيفه و ثقيله.

2- نون زائده ساكنه كه بآخر كلمات ملحق شده براى غير تأكيد و از آن به تنوين نام مى‌برند و آن پنج قسم است:

الف: تنوين تمكّن و آن عبارتست از تنوينى كه باسماء معرب ملحق ميشود مانند تنوين در « زيد » .

ب: تنوين تنكير و آن عبارتست از تنوينى كه باسماء نكره ملحق ميشود نظير تنوين در « صه » و « مه » .

ج: تنوين مقابله و آن عبارتست از تنوينى كه به جمع مؤنّث سالم ملحق شده در مقابل نون كه به جمع مذكّر ملحق ميشود مانند تنوين « مسلمات » .

د: تنوين عوض و آن بر سه قسم است:

اوّل: عوض از يك حرف مانند: جواد.

كه در اصل « جوارى » بوده.

دوّم: عوض از يك كلمه نظير: كلّ.

كه در اصل « كلّ نفس» بوده.

سوّم: عوض از يك جمله همچون: يومئذ.

كه در اصل « يوم اذ كان كذا» بوده.

ه: تنوين ترنّم و آن نونى است كه به قوافى ابيات ملحق ميشود و از آن بعنوان بدل از حرف اطلاق يعنى واو، ياء استفاده ميشود.

3- نون اناث مانند نون در يذهبن.

4- نون وقايه و بآن نون عماد نيز گويند و آنرا پيش از ياء متكلّم مى‌آورند. و موارد الحاق آن سه تا است: