«عسى»

به فتح عين، مطلقا فعل است چه متّصل بضمير بوده و چه منقطع از آن باشد.

«عل»

بفتح عين و لام مضموم مخفّف، اسم است بمعناى فوق.

ادباء در آن به دو امر ملتزم شده‌اند:

1- آنكه مجرور به « من » بايد استعمال شود.

2- از نظر استعمال مضاف نبايد قرار بگيرد.

«علّ»

به فتح عين و لام مشدّده مفتوحه يا مكسوره، لغتى است در « لعل » .

«عند»

بكسر عين و سكون نون و فتح دال، اسم است براى حضور حسّى يا معنوى حضور حسّى مانند: فلّما رآه مستقرّا عنده.

و حضور معنوى نظير: قال الّذى عنده علم من الكتاب.

«غير»

بفتح غين و سكون ياء، اسم است كه دائم الاضافه مى‌باشد و در جائيكه معناى مضاف اليه فهميده شده و قبل از « غير » لفظ « ليس » آمده باشد ميتوان آنرا لفظا از اضافه قطع نمود.