كه در اينصورت بآن كلام گويند يا تام نباشد.

جمله بر دو قسم است:

جمله‌اى كه محلّ‌از اعراب دارد.

جمله‌اى كه محلّ از اعراب ندارد.

شرح جملاتى كه محلّ از اعراب دارند

جملاتى كه محلّ از اعراب دارند هفت تا هستند باين شرح:

1- جمله حالية.

2- جمله مفعول به.

3- جمله مضاف اليه.

4- جمله‌اى كه جواب شرط جازم باشد.

5- جمله‌اى كه تابع مفرد باشد.

6- جمله‌اى كه تابع جمله‌اى باشد كه آن محلّ‌از اعراب داشته باشد.

7- جمله خبريّه.

1- جمله حاليّه و احكام آن‌

مقصود از جمله حاليه، جمله‌اى است كه بجاى حال قرار گرفته باشد و آن محلّا منصوب است، در جمله حاليه شرط است كه:

اوّلا: خبريه بوده يعنى محتمل صدق و كذب باشد.

ثانيا: در اوّلش حرف استقبال همچون « سين » و « سوف » در نيامده باشد.

ثالثا: داراى رابط بوده كه آنرا به ذوالحال مرتبط سازد فلذا اگر جمله حاليه اسميّه بوده رابطش يا « واو » بتنهائى بوده و يا ضمير بتنهائى مى‌باشد و يا احيانا هر دو را رابط