اگر موجب زكات فطره بين هلال و زوال روز عيد حاصل شود بر كسى كه واجد وصف مى‌باشد مستحب است زكات فطره را بدهد.

ه: مقدار زكات فطره يك صاع گندم يا جو يا خرما يا كشمش يا برنج يا كشك يا شير مى‌باشد.

و: افضل و بهتر از تمام، خرما سپس كشمش و سپس قوت غالب مى‌باشد.

ز: صاع مساوى بانه رطل بوده و اقوى آن است كه اگر مالك براى فطره بخواهد شير نيز بدهد همين مقدار را بدهد [1] .

ح: مكلّف مى‌تواند بجاى يك صاع طعام قيمت زمانى آن را بدهد.

ط: در زكات فطره و زكات مال نيّت قربت لازم است زيرا اين دو عبادت مى‌باشند.

ى: كسيكه بواسطه عذرى زكات فطره و مال را كنار گذارد و به مستحق ردّ نكرده سپس بدون اينكه تفريطى نموده باشد تلف شد ضامن نيست.

ك: مصرف زكات فطره همان مصرف زكات مال است‌ [2]

ل: مستحب است كه بهر مستحقى كم‌تر از يك صاع (يك من) ندهند مگر در موردى كه مستحقين زياد و مال اندك بوده بطورى كه اگر بخواهند بهركدام يك صاع بدهند وافى نباشد.

م: مستحب است زكات فطره را به مستحقين از نزديكان و همسايگان بدهند.

[1] مقصود آن است كه:

مقدار « صاع » نه رطل است، بنابراين هر سه رطلى يك كيلوگرم است زيرا هر صاع معادل بايك من تبريز مى‌باشد چه مال اخراج شده گندم و جو بوده و چه شير يا خرما، و يا جنس ديگرى باشد.

[2] يعنى لازم است زكات فطره را بيكى از هشت موردى كه در مصرف زكات مال گفتيم برسانند.