ص: مكروه است شخص متيّمم براى كسيكه با آب تحصيل طهارت نموده امامت كند.

ق: مكروه است كسى را كه در جماعت مسبوق واقع شده نائب امام جماعتش كنند [1]

ر: اگر مأموم در اثناء جماعت آگاه شد كه امام اهليّت براى امامت ندارد لازم است همان وقت قصد فرادى كند.

و در صورتيكه بعد از اتمام نماز متوجه اين معنا شد اعاده نمازى كه خوانده لازم نيست.

ش: اگر در اثناء نماز براى امام عارضه‌اى پيش آمد كه از نماز خارج شد يكى از مأمومين را نائب خود قرار داده تا بقيه نماز را با ديگران بخواند.

ت: بعد از گفتن « قد قامت الصلوة» سخن گفتن مكروه است.

ث: كسيكه بدنبال ديگرى نماز مى‌خواند و بوى اقتداء نكرده موظف است اذان و اقامه براى خود بگويد و در صورتيكه گفتن ايندو ميسور نبود به « قد قامت الصلوة» و اذكار بعد از آن اكتفاء نمايد.

خ: شخصى كه نشسته نماز مى‌خواند براى ايستاده نمى‌تواند امامت كند.

ذ: امامت امىّ‌ [2] براى قارى‌ [3] جائز نيست.

ض: كسيكه آفتى در زبانش مى‌باشد جائز نيست براى شخص سالم و صحيح امامت كند.

ظ: اگر بين ائمه جماعت اختلاف و تعارض واقع شد اقرء بر ديگرى مقدم است.

و اگز از اين حيث با هم مساوى بودند افقه بر ديگرى رجحان دارد و در صورتيكه از اين جهت با هم مساوى باشند آن كه هجرتش از بلاد كفر به سرزمين مسلمين جلوتر بوده بر ديگرى ترجيح دارد و در صورت تساوى از اينحيث آنكس كه مسن‌تر است بر ديگرى مقدم مى‌باشد و اگر از اين حيث نيز با هم مساوى بودند آن كه جميل‌تر و زيباتر مى‌باشد بر ديگرى رجحان دارد.

[1] مثلا در جماعت يكى از مأمومين يك ركعت از امام عقب‌تر است اگر امام از نماز خارج شد مكروه است اين شخص را نائب خود قرار دهد.

[2] كسى است كه حمد و سوره را درست بلد نيست.

[3] كسى است كه حمد و سوره و سائر اذكار را نيكو مى‌داند.