شرح فارسى:

توضيح‌

ذكر مسنداليه و غرض از آن‌

ديگر از حالات مسنداليه ذكر آنست كه آن نيز بجهت اغراضى واقع مى‌شود بشرح زير:

1- اصل در مسنداليه اينست كه ذكر شود و چون علّتى براى حذفش نمى‌يابيم لاجرم مى‌بايست ذكر گردد.

2- در مقاميكه مخاطب بعللى نتواند از قرينه مسنداليه را در يابد يا متكلّم قادر بر نصب قرينه نباشد لاجرم احتياط مقتضى استكه ذكر گردد.

3- تنبيه و آگاهى حاضرين در مجلس بركودن بودن سامع و اينكه وى با قرينه مسنداليه را درك نمى‌كند.

4- مقام مقتضى زيادى توضيح باشد نظير آيه شريفه (5) در سوره (بقره):

اولئك على هدى من ربّهم و اولئك هم المفلحون‌ .

شاهد در [اولئك‌] دوّم است كه اگر حذف مى‌شد خللى در معنا وارد نمى‌آمد چه آنكه قرينه بر آن موجود است لكن چون مقام مقتضى است كه بيان شود تنها مؤمنين مختص بفلاح و رستگارى هستند همان طوريكه هدايت شدن از خصائص ايشان مى‌باشد لاجرم در فقره دوّم از عبارت نيز تكرار شد.

5- بجهت اعلان و اظهار تعظيم زيرا اسم و نامش دلالت بر تعظيم وى دارد چنانچه شخصى از حاجب مى‌پرسد: آيا امير المؤمنين‌