لجميع ما تقدّم في المسألة السّابقة و الكلام في بيع المادّة كما تقدّم.

و حيث إنّ المراد بآلات اللّهو ما أعدّ له: توقّف على تعيين معنى اللّهو، و حرمة مطلق اللّهو، إلّا أنّ المتيقّن منه: ما كان من جنس المزامير و آلات الأغاني، و من جنس الطّبول.

و سيأتى معني اللّهو و حكمه.

ترجمه:

و از جمله آلات لهو

و از جمله اين امور آلات و اسبابى است كه در لهو و لعب بكار مى‌برند، اينقسم از آلات اگرچه اصناف و اقسام مختلف و گوناگونى دارد ولى تمام آنها حرام بوده و اختلافى در اين حكم بين فقهاء وجود ندارد و دليل آن جميع ادلّه و براهينى است كه در مسئله سابق گفته شد و كلام در اينكه مادّه آنها را آيا مى‌توان فروخت يا بيعش ممنوع مى‌باشد همانست كه قبلا گذشت.

سپس مى‌فرمايند:

و چون مراد از « آلات لهو» چيزى است كه براى اعمال لهو و انجام آن آماده شده باشد لا جرم مى‌بايد معناى لهو را معيّن و مشخّص كرده و حرمت مطلق لهو را اثبات و تقرير نمود منتهى بايد بگوئيم:

قدر متيقّن از آلات لهو آنچيزى است كه از جنس مزامير و آلات اغانى و نيز از جنس طبول باشد و عنقريب انشاء اللّه معناى لهو و حكمش بيان خواهد گرديد.

شرح مطلوب‌

قوله: فى المسئلة السّابقة: يعنى مسئله آلات القمار.

قوله: الّا انّ المتيقّن منه: ضمير در « منه » به آلات لهو راجع است.

قوله: ما كان من جنس المزامير: مزامير آلاتى است كه بواسطه دميدن در آنها به لهو مى‌پردازند مانند فلوت، قره‌نى، نى، شيپور، بوق.

قوله: و آلات اغانى: يعنى آلات و ابزارى كه با آنها بموسيقى و غناء مى‌پردازند