نام کتاب : الکلام الغنی؛ شرح فارسی بر باب چهارم مغنی نویسنده : ذهنی تهرانی، سید محمد جواد جلد : 1 صفحه : 217
ترجمه:
مقاله مصنّف و جواب زمخشرى از آيه در سوره بقره
مصنّف گويد:
امّا آيهاى كه در سوره بقره مىباشد بايد بگوئيم زمخشرى در ذيل آن
مىگويد:
آنچه مورد عطف واقع شده امر نيست تا براى آن نظيرى جستجو نمائيم بلكه
مقصود عطف جمله ثواب مؤمنين بر جمله عذاب كافرين مىباشد چنانچه مىگوئيم:
زيد يعاقب بالقيد و بشّر فلانا بالاطلاق (زيد بواسطه غل و زنجير عقاب
شده و فلانى را به رهائى و آزادى بشارت بده).
كه در اينمثال جمله آزادى فلانى را به عقاب و عذاب زيد عطف نمودهايم
نه فعل امر را كه « بشّر » باشد تا در نتيجه معطوف عليهى همانند خودش
لازم داشته باشد و در آيه شريفه نيز امر چنين است، بنابراين آيه مذكور از مورد
استشهاد براى عطف انشاء بر خبر خارج بوده و بآن نمىتوان استدلال كرد.
سپس مصنّف گويد:
زمخشرى اجازه داده كلمه « بشّر » در آيه شريفه بر « اتّقوا » عطف شده باشد، بنابراين زمخشرى از آيه واقع در سوره بقره دو جواب
داده:
الف: آنكه معطوف كلمه « بشّر » كه امر است نبوده بلكه مضمون جمله ثواب مؤمنين
بر مضمون جمله عذاب كافرين عطف گرديده است.
ب: كلمه « بشّر » معطوف است امّا نه بر جمله خبريّه قبل بلكه بر
« اتّقوا » و هردو انشاء بوده لاجرم عطف، از قبيل عطف
انشاء بر انشاء مىباشد.
پس از آن مصنّف مىگويد:
البتّه از جواب زمخشرى بهتر آنستكه بگوئيم:
همانطورى كه زمخشرى در جواب اوّل گفت مورد عطف جمله ثواب مؤمنين
مىباشد منتهى بگفته وى اين نكته را اضافه كنيم كه بمعنائى كه از
نام کتاب : الکلام الغنی؛ شرح فارسی بر باب چهارم مغنی نویسنده : ذهنی تهرانی، سید محمد جواد جلد : 1 صفحه : 217