قوله : ان تفاوتت :

اى يكون صدق هذا المفهوم على بعض الافراد مقدّما على صدقه على بعض اخر بالعلّيّة او يكون صدقه على بعض اولى و انسب من صدقه على بعض آخر .

و غرضه بقوله « ان تفاوتت باوليّة او اولويّة » ، مثلا، فانّ بالتّشكيك لا ينحصر فيهما بل قد يكون بالزّيادة و النقصان او بالشّدّة و الضّعف .

شارح گويد :

تقسيم ديگر براى لفظ مفرد

مفرد يا داراى معناى واحد است كه بآن متّحد المعنى ميگويند و عبارت « ان اتّحد معناه » در متن اشاره بآنست و يا آنكه معنايش متكثر و متعدد است و بآن متكثر المعنى ميگويند و عبارت « و ان كثر » بآن ناظر است و هركدام داراى اقسامى هستند كه مصنّف در متن بطور اجمال بيان نمود .

اقسام متّحد المعنى‌

مفرد متّحد المعنى در دو قسم است : جزئى و كلّى .

مقصود از جزئى آنستكه معناى لفظ داراى تشخّص بوده و قابل انطباق بر افراد متعدّد نباشد ولى كلّى بخلاف آن است .

جزئى خود بر دو صنف است :

الف : آنكه تشخّص و جزئيّت آن از ناحيه وضع واضع باشد كه بآن « علم » گويند همچون لفظ : مكّة .

ب : آنكه جزئيت و تشخّص در آن مستند باستعمال باشد با اينكه از نظر وضع كلّى ملاحظه شده است همچون مبهمات بعقيده مصنّف چنانچه شرح اين اقسام گذشت .

آثار الباقية في شرح الحاشية، ص