شاهزاده از ملاطفت عمو دلشاد شد، سپر را گرفت و شمشير هلال‌آسا بركشيد آهنگ پسر ازرق نمود آن ملعون بى‌باك دوباره تيغ كشيد خواست بقاسم زند اسبش سكندرى خورد و او را برزمين زد خود از سرش بيافتاد چون موهاى سرش دراز بود شاهزاده از پشت اسب خم شد دست دراز كرد و موى سر آن ملعون را بدست پيچيد و مركب برانگيخت و آن بدسير را نيز به دور ميدان بگردانيد فرفعه و ضربه على الارض، تن نحس آن ناپاك را بلند كرد و چنان برزمين كوبيد كه همچون توتيا نرم شد .

فرد

قاسم پس از كشتن پسر ازرق تيغ او را كه بسيار گرانمايه بود برداشت و مبارز خواست ازرق چون پسر بزرگ خود را كشته ديد پسر ديگر را طلبيد و او را نيز به حرب شاهزاده فرستاد .

پسر دوّم ازرق به مصاف آن شير بچه آمد

شعر

آن ملعون داشت رجز مى‌خواند و حرف مى‌زد كه قاسم مجالش نداده نيزه به پهلويش زد كه فى الفور بدرك واصل شد .

پسر سوّم آن ناپاك مثل باد صرصر به ميدان تاخت و زبان وقاحت گشود و به دشنام و ناسزا پرداخت كه اى بيرحم دو برادر مرا كه در روى زمين نظير نداشتند كشتى؟