رسم در ميان عرب براين است كه چون كار مردان در كارزار بسيار سخت مى‌شود زنها مردها را تشجيع به حرب مى‌كنند و يله عربى و ناله غريبى از جگر برمى‌كشند، دستها برسر مى‌گذارند اللّه اللّه مى‌گويند، مردها از اين حالت به جوش و شور برمى‌آيند همچنين بودند آن غريبان بى‌كس و پوشيده‌رويان بى‌دادرس از سوز دل ضجّه و ناله عربى برآوردند كه يا معشر المسلمين و يا عصبة الموحدين اللّه اللّه فى ذرّية نبيّكم حاموا عن دين الله و عن امامكم ابن بنت نبيّكم .

اى مسلمانان و اى دينداران اولاد پيغمبر و ذرارى فاطمه اطهر را در ميان دشمن مگذاريد، از امام خود كه پسر دختر پيغمبر شما است حمايت كنيد، شما در بهشت همسايه مائيد، در جوار جدّ ما رسول خدائيد، اهل كرامت و اهل مودّت شمائيد فدافعوا، بارك اللّه فيهم عنّا، از ما يك مشت زن غريب و بى‌كس نامحرمان را دور كنيد و ما را در دست دشمن مسپاريد .

امام ابرار ضجّه و ناله دختران و خواهران را شنيد مثل باران مى‌گريست، اصحاب نيز مانند ابر بهار به گريه درآمدند .

يا امّة التنزيل و حفظة القرآن حاموا عن هؤلاء الحريم و لا تفشلوا عنهم‌