چون عروة بن قيس شجاعت و دلاورى اصحاب حضرت را ديد و نيز قمر بنى هاشم به مدد و حمايت آنها رسيد و روز روشن را در نظر لشگر چون شب ظلمانى تار نمود و لشگر كوفى بناى فرار نهادند، آشفته‌خاطر گشت و كسى بنزد عمر بن سعد ناپاك فرستاد كه آيا نمى‌بينى اين قوم بى‌ترس و باك چه خاك برسر لشگر ريختند و اين جماعت اندك چه آتشى افروختند

شعر

حمله چهارم‌

مرحوم مفيد در ارشاد فرموده : فابعت اليهم الرّماة، عمر بن سعد بى‌حيا تيراندازان آنچه بودند را به مدد فرستاد سركرده تيراندازان حصين بن تميم بود، حكم كرد اصحاب حضرت را تيرباران كنيد :

از يك طرف سواران شمشيرزن، از طرف ديگر تيراندازان و از طرف ديگر سنگ‌افكنان اصحاب امام عليه السّلام را محاصره كردند، پيادگان براى پى كردن اسبها در كمين نشستند .

مرحوم مفيد فرموده : آن قدر طول نكشيد كه آن زن‌صفتها اسبان اصحاب شاه تشنه‌لب را پى كردند شيران دين را از زين به زمين آوردند و از يكديگر جدا كردند و هريك را گروهى در ميان گرفتند .