احدى داخل شهر كوفه گردد بهرصورت پس از آنكه جاسوسان خبر نزول امام عليه السّلام را در منزل رهيميّه به پسر زياد دادند وى بسيار غضبناك شد حرّ بن يزيد رياحى را طلبيد با هزار سوار جرّار برسر راه امام عليه السّلام فرستاد و به او فرمان داد كه از حضرت منفك نشود تا آن سرور را به كوفه برساند و نگذارد به طرفى ديگر برود، حرّ با هزار سوار كه در اختيار داشت روانه بيابان شد و به طلب حضرت در باديه مى‌گرديد و امّا امام عليه السّلام از ميان قبيله بنى سكون بيرون آمد و با سرعت هرچه تمام‌تر روى به كوفه نهاد در اثناى راه مردى از بنى عكرمه به حضرت برخورد خامس آل عبا عليه السّلام از وى احوال كوفه و اهالى آن را پرسيد؟ وى عرض كرد : يابن رسول اللّه ابن زياد لشگرها به طلب شما در بيابان‌ها و بوادى پراكنده نموده و همگى در جستجوى شما سرگردانند از قادسيّه تا عذيب الهجانات و از عذيب الهجانات تا خفان و از قادسيه تا قطقطانيه و سر راه واقصه و راه شام و در سر راه بصره تمام صحرا را سپاه سپاه كرده و همه انتظار شما را مى‌كشند و شما با پاى خود به سوى تير و شمشير مى‌روى، برجان خود و اين جوانان رحم كن بهتر آن است كه به حرم خدا و حرم رسولش بازگردى قطعا و جزما بدانيد كه به قول كوفيان اعتمادى نيست، اين جماعت باز با پسر عمّت مسلم بيعت كردند ولى اكنون با لشگر شام اتّفاق نموده به حرب تو بيرون آمده‌اند .

حضرت فرمودند : جزاك اللّه خيرا تو شرط نصيحت بجاى آوردى، حق تعالى تو را جزاى نيك عطا فرمايد باز آن مرد اصرار به برگشتن كرد .

حضرت فرمود : اى شيخ دست از دلم بردار، هرجا بروم به سوى تير و شمشير مى‌روم، تو از باطن از خبر ندارى، آن‌قدر بدان كه اين قوم لا يدعونى حتّى تستخرجوا هذه العلّقه من جوفى دست از من برنداشته تا آنكه دل پرخون مرا از پهلوى من بيرون آورند .

بارى چون حرّ به گفته صدوق از منزل خود بيرون آمد و به روايت ابن نما از