مناظره با خوارج در ميدان جنگ

در تاريخ زندگانى اميرمؤمنان(عليه السلام) مناظرات زيبايى است كه نقل همه آنها امكان پذير نيست، آن حضرت پس از درگذشت پيامبر گرامى(صلى الله عليه وآله)لحظه اى از ارشاد ناآگاهان، اعمّ از مسلمان و غير مسلمان باز نايستاد ولى تا رسول گرامى در قيد حيات بود، حتى كلمه كوتاهى از آن حضرت در معارف، در اخلاق و يا احكام، شنيده نشد، و اين خود يكى از نقاط برجسته امام(عليه السلام)است كه با وجود پيامبر گرامى(صلى الله عليه وآله) به خود اجازه نمى داد كه به سخن درآيد، در حالى كه اين امام پس از درگذشت پيامبر(صلى الله عليه وآله)همان شخص پيشين بود، امّا ادب، ايجاب مى كرد كه تا پيشواى بزرگ در قيد حيات است، لب به سخن نگشايد، ولى پس از درگذشت آن حضرت چه در دوران محروميت از خلافت و چه پس از خلافت ظاهرى بسان دريا موج مى زد.

مناظره با خوارج

در رويارويى سپاه امام(عليه السلام) با لشكر معاويه به نام جنگ صفين، رهبرى امام به قدرى مؤثر بود كه نزديك بود جنگ به نفع امام(عليه السلام) پايان پذيرد و شاخه شجره خبيثه از بيخ كنده شود، ولى نقشه خائنانه