نظر آنها، نيازمند بود، آن چنان كه شما تصور كرده ايد. او كاملترين انسانها و خردمندترين آنان، و برترين فرد در اداره امور بود و پيوسته ارتباط وى با خدا و فرشتگان برقرار بود. آن كس كه داراى چنين مقام و منزلتى باشد، به پايين تر از خود، نيازمند نخواهد بود، زيرا غير او همگى در اين كمالات، در درجه پايين قرار دارند. و امّا او چرا در اين امور، با ياران خود مشورت مى كرد؟ اين به خاطر آن بود كه قلوب آنها را از طريق مشورت، به خود جلب كند. از اين گذشته، از اين طريق يكى از سنت هاى الهى را براى مسلمانان بيان مى كند كه آنان نيز در مورد مهم به مشورت بپردازند.

در توضيح ذيل سخن شيخ مفيد بايد گفت كه مشورت پيامبر براى احياى شخصيت و تكريم آنان بود، نه اين كه به رأى و فكر آنان نيازمند باشد. و در خود آيه، دو گواه بر اين مطلب هست:

1. در آغاز آيه مى فرمايد:

(فَبَِما رَحْمَة مِنَ اللهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمْ).

«در پرتو رحمت الهى در برابر آنها نرم و مهربان شدى و اگر خشن و سنگدل بودى، از اطراف تو پراكنده مى شدند، بنابراين، آنها را عفو كن و براى آنها طلب آمرزش كن».

1. اين فراز از آيه حاكى است كه گروهى كه ياران پيامبر به حساب مى آمدند، نياز به مهر و محبّت داشتند تا از اين طريق، پيرو رسول خدا شوند، و اگر مشورت مى كند، به خاطر همين هدفى است كه آيه آن را مى رساند، زيرا در مشاوره طرف احساس شخصيت مى كند.