هنگام شهادت مؤلف در برابر چشمش سوخته مى‌شد و يا پس از تعقيب و دستگيرى، خانواده فرد متهم، آثارش را محو مى‌كردند تا به عنوان مدرك جرم به دست دشمن نيفتد. [1] متأسفانه شيعه اماميه تا كنون موفق نشده تاريخ سياسى دوره حضور را بنويسد و آنچه نوشته شده بيانگر تمام واقعيت و حقيقت تاريخى آن دوره نيست بلكه در مواردى حقايق تحريف شده و به گونه‌اى نوشته شده كه توجيه‌كننده مواضع رهبران اماميّه دوره غيبت است، از جمله زندگى شخصى، اجتماعى، سياسى امامان معصوم كه در گرد و غبار تحريف دوست و دشمن فرو رفته است. [2] در پى آغاز عصر غيبت و دگرديسى كلامى- سياسى تشيع اماميه و تلاش براى به رسميت شناخته شدن مذهب شيعه از سوى خلافت و مذاهب رسمى و دولتى تسنن و يافتن حق حيات، رهبران اماميّه دست به پاك سازى حول و حوش خويش زدند و بسيارى از ميراثهاى دوره حضور را كه با معيارها و مواضع جديد ناسازگار بود، از صافى تصفيه گذراندند. بنا بر اين در همين جا بايد از ميراث روائى- كلامى دوره حضور به متون راديكال در برابر متون معتدل‌ [3] و محافظه كار ياد كرد كه از سوى سران اماميه دوره غيبت اخبار ارجاف نام گرفت و بايگانى گرديد و در برخى موارد از اعتبار افتاد و رسما اعلام شد. [4] آغاز جنگهاى فرقه‌اى و شبيخونهاى سنّيان به كانونهاى علمى شيعه و به آتش كشيدن كتابخانه‌هاى مشايخ اماميه، ميراثهاى بايگانى شده دوره حضور را سوخت و نابود