سرزمين يمن داشت. زيرا در همان زمانى كه وحدت اين حكومت از هم گسيخته شده بود، محمد حبيب، امام اسماعيليه در سلميه، على بن الفضل يمانى و ابو القاسم رستم بن حسين بن فرج بن حوشب كوفى را به اين سرزمين فرستاد تا دعوت اسماعيلى را براى «المهدى من آل محمد» انتشار دهد. چون اين دو نفر در سال 1268 به يمن رسيدند، به گسترش دعوتشان آغاز نمودند. آنگاه ابن حوشب قلعه‌اى در كوه لاعه ساخت و سپاهى را آماده نموده و به صنعاء يورش برد و بنى يعفر را از آنجا اخراج كرد. وى همچنين داعيانى به كليه نقاط يمن فرستاد كه آنها هم دعوت اسماعيليه را ميان اهالى آن مناطق پخش كردند و ابن حوشب توانست به كمك آنها بر بسيارى از نقاط يمن چيره شود.»

دكتر سرور در ص 67- 69 چنين مى‌گويد:

«اسماعيليه براى نشر دعوتشان نيازمند وحدت تلاش‌هاى هريك از ابن حوشب و على بن الفضل بود، اما على بن الفضل صادقانه با ابن حوشب همكارى نمى‌نمود و بسيارى اوقات در نشر اين دعوت مستقلا عمل مى‌كرد.»

وى سپس مى‌گويد:

«او همچنين پس از تثبيت موقعيتش در بسيارى از مناطق يمن، به استقلال سرزمين يمن، چشم دوخت و از اطاعت عبد الله مهدى، خليفه فاطمى در مغرب سرپيچى كرد.

پس از اين برخوردها بود كه ابن حوشب نامه سرزنش‌آميزى براى او فرستاد و به او يادآور شد كه محمد حبيب به آنها توجه داشته امور آنان را سامان داده است. ابن حوشب همچنين در اين نامه به او گفت: «چگونه از