آوردند و مردم بسيارى را به قتل رساندند.

در اين‌جا بود كه همه خود را در محاصره خطر نيروهاى روبه‌رشد مغول و جنگ مهيبى كه همه دنيا را تهديد مى‌كرد، يافتند همه به خاطر آوردند كه چنگيز خان به هر جا دست مى‌يافت، مرتكب قتل و غارت مى‌شد و به ناموس مردم دست‌درازى مى‌كرد و در آخر، شهر را به آتش مى‌كشيد. آنها به ياد داشتند كه چگونه چنگيز بين پيروان اديان، فرقى نمى‌گذاشت و نسبت به همه از هر دين و آيينى كه باشند، مرتكب جنايت مى‌شد. مثلا در كنار جناياتى كه نسبت به مسلمانان در سمرقند، بخارا، رى، همدان و هر شهر ديگرى كه وارد مى‌شد انجام مى‌داد، به سراغ مسيحيان كرج‌[1] رفت و آنها تا آن‌جا كه توانستند براى او نيروهاى سواره گردآورى كردند و سرانجام بر آنها چيره شد و همان كارى را كه با مسلمانان انجام داد، با آنها هم انجام داد. از اين مهم‌تر اين‌كه مغولها حمله به كشورهاى اسلامى را براى مدتى به تعويق انداختند و به سمت اروپاى شرقى مسيحى حمله كردند تمامى سرزمينهاى واقع بين كوههاى اورال و شبه جزيره كريمه را به تصرف خود درآوردند و شهر مسكو را به آتش كشيده، اوكراين و لهستان را مطيع خود ساختند و مرتكب فجايع هولناكى شدند. آن‌گاه وارد آلمان و مجارستان شدند و تا هلند و سواحل درياى آدرياتيك پيشروى كردند.

بنابراين اروپاى مسيحى نيز همچون آسياى اسلامى از جنايات مغولها در رنج عذاب بود، به‌طورى‌كه پاپ گريگورى نهم مجبور شد از حكام مسيحى‌

[1]كرج‌ها يا گرجيان مسيحيانى بودند كه در جبال قبق ( «قوقاز» يا «قفقاز») سكونت داشتند. ياقوت حموى درباره آنها مى‌گويد: گرجيان نژادى مسيحى مذهب بودند كه در جبال قبق (قفقاز) سكونت داشته‌اند و به مرور زمان نيرومند مى‌شد، به حدى كه شهر تفليس را به تصرف خود درآوردند. آنها داراى ولايتى منسوب به خودشان، پادشاه، زبان مستقل، نيرو جمعيت زياد بودند. سرزمين كرج امروزه گرجستان ناميده مى‌شود.