به سرعت در ميان دره و قلب جبال ديلم حركت مى‌كرديم. در قلب دره در سمت راستمان نهر آب و درختانى وجود داشت. اما همه اينها تمام شد و دوباره دامنه‌هاى سنگى كوه از سر گرفته شد. پس از آن دوباره بوته‌ها و درختهاى كوچك شروع شد. ما همچنان در ميان كوهها هستيم.

در سمت چپ ما در آن بيابان، كلبه‌اى تنها و در مقابلش و در طرف ديگر جاده جنگلى پديدار شد. آن‌گاه دو كلبه ديگر نمايان شد. وجود اين كلبه‌ها در اين محل، عجيب به نظر مى‌رسيد. اما وقتى فهميديم تاريخ احداث اين جاده خاكى كه اينك بر روى آن حركت مى‌كنيم، به بيش از سه سال نمى‌رسد، نتيجه گرفتيم كه شايد اين كلبه‌ها محلى بوده براى مسافرانى كه با چارپايان سفر مى‌كرده‌اند تا تن خود را از خستگى سفر آسوده كنند.

اينك ما رو به بالا در حركت هستيم كه به روستاى «زدشك» و مزارع سرسبزش رسيديم. اين روستا با خانه‌هاى گلينش و پوشيده به درختان بلند كه نشانگر وجود آب فراوانى است در سمت چپ ما نمايان شد.

تنهايى:

حركتمان را به سمت بالا در قلب كوههاى سرسبز ادامه داديم. از وقتى كه در اين جاده بوديم، اتومبيل ما تنها اتومبيل موجود در آن جاده بود. زيرا با هيچ اتومبيلى كه بالا برود يا پايين بيايد، برخورد نكرديم تا اين‌كه كاميونى را ديديم كه به طرف پايين در حركت بود. پس از آن‌كه از درياچه «دريابك» گذشتيم، با دو اتومبيل برخورد كرديم كه يكى پس از ديگرى به طرف ما مى‌آمدند.

به صعود نه چندان سريع خود ميان سبزه‌هاى اطراف و مقابلمان ادامه داديم. آن‌گاه سلسله جبال بزرگى كه به سمت آن حركت مى‌كرديم و مركز موطن‌