هم وجود دارد متصل به اين مدرسه. در همين مدرسه بود كه سيد جمال الدين افغانى حدود سه سال سكونت داشته، فلسفه اسلامى را نزد ملا آقا حكمى قزوينى فرا گرفته است.

امروزه برخى قسمت‌هاى اين مدرسه همچون زمين آن، ويران شده است. به پشت بام مدرسه رفتيم و در مقابلمان قزوين، و در پايين، خانه شيخ صالح نمايان شد كه به ويرانه‌اى تبديل شده و از آن جز يك چهار ديوارى چيزى باقى نمانده بود.

از بام مدرسه بر منزل قرة العين مشهور كه پس از ازدواج و نقل مكان از خانه پدرش، شيخ صالح، در آن‌جا سكونت داشته است، مشرف بوديم. اين منزل هم‌اينك به ويرانه‌اى تبديل شده است.

به سوى الموت:

در قزوين بيش از يك روز يعنى همان روزى كه وارد آن شديم، نمانديم.

شب را در آن‌جا گذرانديم و صبح زود روز بعد به راه افتاديم. سه نفر بوديم كه با هم از تهران حركت كرده بوديم و مهندس نصرت اللّه كاظمى هم به ما پيوست.

اتومبيل او كه لندور بزرگى بود و خودش رانندگى مى‌كرد، ما را به الموت منتقل مى‌كرد. زيرا طى مسير الموت كه راهى است خاكى و از بيست سال پيش در ميان كوههاى محكم و بلند روبه‌راه شده است، جز با چنين اتومبيلهاى نيرومندى امكان‌پذير نيست. با اين حال همين راه به خود الموت نمى‌رسد، بلكه به فاصله زيادى مانده به الموت، پايان مى‌پذيرد و در مقابل اتومبيل، راهى سخت و دشوار و ابتدايى باقى مى‌ماند كه بايستى پيموده شود. پس از خارج شدن از قزوين، در ميان دشتهاى پهناور و سرسبز كه با انواع مختلف گياهان پوشيده شده بود، به‌