انطاكيه آغاز شد و يك سال كامل طول كشيد. ايشان هر روز ده فرسخ طى طريق مى‌كردند».

على‌رغم خساراتى كه از جانب مغولها به مسيحيان غرب آسيا رسيد، آنان اين‌بار گذشته‌ها را از ياد بردند و تصميم گرفتند به مغولها نزديك شده، آنها را به صفوف خويش جذب كنند تا به اين وسيله بتوانند با كمك آنان شام را از دست مسلمانان آزاد كنند.

اين آرزويى بود كه هيتوم، پادشاه ارمنى قيليقيه را تحريك كرد تا در همان سالى كه فرستاده لويى نهم به اروپا بازگشت، به سوى قراقورم بشتابد و به منگوقاآن اصرار ورزد تا به حمله مشتركى عليه مسلمانان اقدام كند.

ارمنى‌ها گذشته را فراموش مى‌كنند و پيمان اتحاد مى‌بندند:

همچنان كه ملاحظه كرديم، اهداف صليبيان در تحريك و دعوت به اتحاد با مغولها، آشكار و روشن است. همچنان كه هدف مغولها از استقبال گرم از صليبيان، آشكار است. اما آنچه اينك در صدد روشن ساختن آن هستيم، اين است كه در پس استقبال مغولها از صليبيان چه چيزى نهفته است و در اين موضوع، حقيقتا هدف منگوقاآن، امپراتور مغول، چه بوده است؟

آيا اين صحيح است كه قصد منگوقاآن از اتحاد با صليبيان اين بود كه جهان اسلام را ميان خود تقسيم كنند؟ آيا اين صحيح است كه نيت منگوقاآن نسبت به صليبيان خالص بوده است، همچنان كه برخى چنين پنداشته‌اند؟

اين همان چيزى است كه در پى تحقيق و بررسى آن هستيم. منگوقاآن تصميم قطعى داشت كه راه چنگيز را در سيطره بر جهان، از سر گيرد و كشورهاى اسلامى تنها بخشى از كشورهايى بود كه وى تصميم داشت فتح‌