شخصيت‌هايى كه بار گناه اين حوادث را به دوش كشيد، مشاور آنان در قلعه الموت، خواجه نصير الدين طوسى است. او كسى است كه حكم قتل خليفه عباسى و براندازى حكومت عباسيان را صادر كرد».

ما در خطاب به ابن تيميه، گوينده كلام فوق، چنين اظهارنظر مى‌كنيم:

وقتى چنين توهّمى دارى كه اسماعيليان، مغولها را در حمله به بغداد و اعمال ننگينشان يارى كرده‌اند، در واقع تعصب كور تو، نه تنها تو را در ورطه نادانى و هلاكت، بلكه در سفاهت و كودنى انداخته است. اگر كسى اندك آگاهى به تاريخ اين حوادث داشته باشد، مى‌داند كه اسماعيليان اولين قربانيان حملات مغولها بوده‌اند. زيرا مغولها بودند كه شخصيت‌هاى اسماعيليه را به قتل رساندند قلعه‌هاى آنان را ويران كرده، به حكومتشان پايان دادند.

اسماعيليان كيستند؟

براى اين‌كه بحث، نظم منطقى خود را بيابد، لاجرم به برخى مطالب گذشته باز مى‌گرديم. زيرا بايستى قبل از مناقشه در نظريات ابن تيميه، حقيقت فرقه اسماعيليه را براى خوانندگان معرفى كنيم. بسيارى از نويسندگانى كه درباره آنها دست به قلم برده‌اند، همواره تعمد داشته‌اند با متهم كردن دولتمردان حكومت بزرگ فاطميان به داشتن اعتقادات فاسد و بهره‌بردارى از اسماعيلى الاصل بودن مذهب آنان، تاريخ اين حكومت را مشوه و تحريف كنند. درحالى كه مى‌دانيم گروهى از اين مذهب منشعب شدند و عليه فاطميان و مذهب آنها خروج كردند و از شديدترين دشمنان فاطميان و فعال‌ترين آنان در براندازى حكومتشان بودند. اما با اين وصف اينان نام اسماعيليه را با خود يدك مى‌كشيدند و بر اين مطلب اصرار داشتند. وقتى حكومت فاطميان از بين رفت،