على التحقيق پيش از سنه (1294 ه. ق) قمرى فوت شده است. وى فرزندى به نام حاج ميرزا محمد كاظم داشت كه با دختر حاج محمد ابراهيم كرباسى ازدواج كرد و داخل جرگه فقها و علماى شريعت شده بود و از ميراث فلسفى پدر چيزى عايد او نشد يا از وى بروز نكرد.

حكما و مدرسان فلسفه معاصر شارح در اصفهان‌

در قرن سيزدهم هجرى كه عصر زندگانى شارح مشاعر است، جمعى كثير از حكما و مدرسان فلسفه و عرفان در اصفهان بودند كه اكثرشان شاگردان همان آخوند ملا على نورى بودند و بعضى هم اصلا با دستگاه تدريس وى ارتباط نداشتند.

از جمله مشاهير طبقه اول، ملّا اسماعيل درب كوشكى واحد العين محشّى شوارق است متوفاى حدود (1280 ه. ق) و ميرزا حسن نورى اكبر اولاد خود «آخوند ملا على» كه بعضى او را مخصوصا در ذوق و ذكاوت بر پدرش ترجيح مى‌دادند؛ ديگر آقا سيد يوسف مازندرانى مدرس مدرسه نيماورد- همين مدرسه كه اين حقير حدود بيست سال ساكن آن بوده و بهترين و خوشترين ايّام فراغت تحصيل خود را در حجره طلبگى آن‌جا گذرانده است.

آقا سيد يوسف در اواخر عمرش از نعمت باصره محروم شد و به اين سبب او را سيد يوسف أعمى مى‌گفتند؛ ديگر آقا على اصغر همدانى و ميرزا مهدى رشتى و حاج ميرزا جعفر بن محمد حسين اصفهانى و ميرزا محمد حسن چينى كه از حيث مقام و مرتبت علمى با ميرزا حسن نورى در يك درجه محسوب مى‌شد، اما در حسن بيان و تقرير مطالب او را بر نورى ترجيح مى‌دادند.

از جمله اشخاصى كه سمت شاگردى نزد آخوند ملا على نورى را نداشت، آخوند ملا حسن نائينى است ساكن همان مدرسه نيماورد كه از اوتاد و ابدال زمان خود بود و در زهد و ورع و رياضت و كشف و شهود و كرامت احوالى حيرت‌انگيز و سرگذشتى عبرت‌آميز داشت كه شرحش از موضوع بحث خارج‌