امام هفتم‌

امام موسى بن جعفر (كاظم) فرزند امام ششم در سال صد و بيست و هشت هجرى متولد شد و سال صد و هشتاد و سه هجرى در زندان مسموماً شهيد شد [1].

آن حضرت پس از درگذشت پدر بزرگوار خود به امر خدا و معرفى گذشتگان خود به امامت رسيد.

امام هفتم از خلفاى عباسى با منصور و هادى و مهدى و هارون معاصر و در عهد بسيار تاريك و دشوار با تقيه سخت مى‌زيست تا اخيراً هارون در سفر حج به مدينه رفت و به امر وى امام را در حالى‌كه در مسجد پيغمبر مشغول نماز بود گرفته و به زنجير بسته زندانى كردند و از مدينه به بصره و از بصره به بغداد بردند و سال‌ها از زندانى به زندانى منتقل مى‌نمودند و بالاخره در بغداد در زندان سندى ابن‌شاهك با سمّ درگذشت‌ [2] و در مقابر قريش كه فعلًا شهر كاظميه مى‌باشد مدفون گرديد.

امام هشتم‌

امام على بن موسى (رضا) فرزند امام هفتم كه (بنا به اشهر تواريخ) سال صد و چهل و هشت هجرى متولد و سال دويست و سه هجرى درگذشته است‌ [3].

امام هشتم پس از پدر بزرگوار خود به امر خدا و معرفى گذشتگان خود به امامت رسيد و مدتى از زمان خود با هارون خليفه عباسى و پس از آن با پسرش امين و پس از

[1] . همان، ص 476؛ ارشاد مفيد، ص 270؛ فصول المهمه، ص 214- 223؛ دلائل الامامه، ص 146- 148 وتذكرة الخواص، ص 348- 350

[2] . ارشاد مفيد، ص 279- 283؛ دلائل الامامه، ص 148 و 154؛ فصول المهمه، ص 222؛ مناقب ابن‌شهرآشوب، ج 4، ص 323 و 327 و تاريخ يعقوبى، ج 3، ص 150

[3] . اصول كافى، ج 1، ص 486؛ ارشاد مفيد، ص 284- 296؛ دلائل الامامه، ص 175- 177؛ فصل المهمه، ص 225- 246 و تاريخ يعقوبى، ج 3، ص 188