لطف محروم نماند. بيت‌

اى كه دستت مى‌رسد، كارى بكن!

پيش از آن كز تو نيايد هيچ كار

[1] پس، اگر عمر طويلى هم بكند، آلات و ادوات كار استكمالش، در راه حق زودتر ضعيف مى‌شود، نسبت به مرد، در اغلب.

- دوّم آن كه: مهيّاى «عصمت» و «عفّت» شود كه خود را از «نامحرم» محافظت كند، تا [حجاب‌] خوى او شود كه اگر دير تكليف مى‌شد و بى‌عفّتى مزاج مى‌گرفت، سعوبت داشت عفّت او، مانند چوبى كه بر اعوجاج بخشكد، استقامت نيابد و اگر خواهى تقويم كنى، بشكند. بيت‌

سرِ چشمه، بايد گرفتن، به بيل‌

چو بگذشت، نتوان ببستن به پيل!

- سيّم آن كه: گذشت كه آدمى را «عقل نظرى» و «عقل عملى» مى‌باشد، و بايد اينها اصلاح شوند، تا آدميّت به فعليّت انجامد و اغلب اين است كه نسوان، از تكميل «عقل نظرى» و اندوختن معارف تفصيلى بى‌نصيب‌اند. پس، بايد به تكليف مبادرت شود، تا لا اقلّ اصلاح «عقل عملى» شود [2] كه: «ما لا يدرك كلّه لا يترك كلّه» و «الميسور لا يسقط بالمعسور»، و در حديث است كه: «اذا امرتكم بشى‌ء فأتوا منه ما استطعتم» [3]، و اين نيز اغلبى است.

- چهارم آنكه: در اين سنّ، قابل استمتاع است به «نكاح» و در نكاح، چنانكه كفائت شرط است، «مناسبت» و «جنسيّت» بايد باشد كه جالب «الفت» و «اشتداد محبّت» است، بلكه همه جا الفت و محبت از جهت جنسيّت است كه: «الجنسيّة علة الضّمّ». [4] بيت‌

ذرّه ذرّه، كاندرين ارض و سماست‌

جنس خود را، هم چون كاه و كهرباست‌

[5]