كه آن كسها كه كافر شدند، آواز دهندشان دشمنى خداى (عزّوجلّ)، بزرگ تر از دشمنى شما تن هاى شما را چون بخوانندتان سوى گرويدن كافر شديد.
«قالُوا رَبَّنا أَمَتَّنَا اثْنَتَيْنِ وَ أَحْيَيْتَنَا اثْنَتَيْنِ فَاعْتَرَفْنا بِذُنُوبِنا فَهَلْ إِلى خُرُوجٍ مِنْ سَبِيلٍ» ؛
گويند: خداى ما ميرانيدى ما را دو بار و زنده كردى ما را دو بار. اقرار داديم به گناه خود، هست به بيرون شدن هيچ راهى؟
و گويند: بار خداوند ما! بمرانيدى ما را دو بار و زنده گردانيدى ما را دو بار. مقر آمديم ما به گناهان، هست ما را سوى بيرون شدن هيچ راهى؟
«ذلِكُمْ بِأَنَّهُ إِذا دُعِيَ اللّهُ وَحْدَهُ كَفَرْتُمْ وَ إِنْ يُشْرَكْ بِهِ تُو?مِنُوا فَالْحُكْمُ لِلّهِ الْعَلِيِّ الْكَبِيرِ» ؛
آن به آن است كه چون بخواندند خداى را يكى كافر شدى و اگر همباز گفتند با او بگرويدى، حكم خداى راست بزرگوار بزرگ.
آن به آن است بدان كه چون بخواندندتان به خداى يگانه كافر شديد، و اگر انباز گيريد بدو بگرويديد، داورى خدا راست بر بالاترين و بزرگوارى.
«هُوَ الَّذِي يُرِيكُمْ آياتِهِ وَ يُنَزِّلُ لَكُمْ مِنَ السَّماءِ رِزْقاً وَ ما يَتَذَكَّرُ إِلاّ مَنْ يُنِيبُ» ؛
اوست كه نمايد شما را آيات خود و فرو مى آرد براى شما از آسمان روزى و انديشه نكند، الاّ آن كس كه تائب باشد.
و اوست آنك بنمود شما را آيتهاى او، و فرو فرستاد شما را از آسمان روزى، و نه پند گيرد مگر آنكس كه باز گردد.
«فَادْعُوا اللّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ» ؛
بخوانى خداى را خالص كرده او را طاعت، و اگر چه كاره كافران.
بخوانيد خداى را به اخلاص، او راست دين، و گر دشوار دارند كافران.
«رَفِيعُ الدَّرَجاتِ ذُو الْعَرْشِ يُلْقِي الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلى مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ لِيُنْذِرَ