اين نوشتار اولين و مهمترين پژوهش درباره ديدگاههاى ادبى ابوالفتوح از منظرترجمه شناسى است .

سلماسى زاده، جواد (متولد ۱۲۹۵)

تاريخ ترجمه قرآن در جهان، تهران، امير كبير، ۱۳۶۹، ص۱۰۱ـ۱۰۲ .
نويسنده در مورد اجداد ابوالفتوح به نكاتى اشاره كرده كه اهمّ آنها گزارش مى شود: ابوالفتوح رازى، هوالشيخ الامام الجليل قدوة المفسرين، ترجمان كلام اللّه ، جمال الدين الحسين بن على بن محمد بن احمد بن الحسين بن احمد الخزاعى الرازى است كه در اثناء تفسير در دو مورد اشاره به نياكان و خاندان خود نموده است. در جاهايى تصريح مى كند كه از اولاد نافع بن بديل بن ورقاء است. اولى در تفسير آيه «وَلا تَحْسَبَنَّ الذينَ قُتلوا فى سَبيل اللّه اَمواتا بَلْ اَحياءٌ عِنْدَ رَبّهمْ يُرزَقون» (سوره آل عمران، جلد اول، صفحه ۶۸۳). دومين بار در سوره الفتح جلد ۵ صفحه ۱۰۳ در تفسير آيه «هُمُ الذين كَفروا وَ صَدّوكُم عَنِ الْمَسجِدِ الحَرامِ وَالْهدَىَ مَعكوفا اَنْ يَبلُغَ مَحِلَّهُ».
بديل بن ورقاء الخزاعى در سال چهارم هجرت در واقعه بئرمعونه به درجه شهادت رسيد. اين خاندان مانند عده كثيرى از خاندانهاى عربى الاصل به علت طول اقامت در ايران و خلط و آميزش با ايرانيان به كلى ايرانى و زبانشان فارسى شد. عدّه اى از خاندان ابوالفتوح، در زمره اهل علم و فضل و از اجله علماء و فقهاء و محدثين شيعه اماميه بودند.
سپس به پدر و پسران ابوالفتوح پرداخته و مى نويسد: پدر مؤلّف على بن محمد بن احمد خزاعى است كه مرحوم نورى در مستدرك الوسائل (ج ۳، ص۴۸۸) او را از اجله فضلاء دانسته است. سلماسى زاده سپس به پسران ابوالفتوح اشاره مى كند و مى نويسد: دو پسر ابوالفتوح به نامهاى شيخ صدرالدين على و شيخ تاج الدين محمد، جزء دانشمندان فقيه و فاضل و متدين بودند. [1]

[1] فهرست، منتجب الدين.