با او مى پردازد، در چند گروه ، دسته بندى كرده است : مباحث لغوى، مباحث فقهى ، مسائل نحوى ، قصص و تاريخ.
پايان بخش اين مقاله اينگونه است : با درود به روان پاك خردورزان و گرانمايگانى چون طبرى آملى و ابوالفتوح خزاعى نيشابورى كه فرهنگ نامدار و كرامند اسلام و ايران را اعتلا بخشيدند .

حسينى دشتى، سيد مصطفى

معارف و معاريف. چاپ اول: ۱۳۶۹ . چاپ دوم: قم، انتشارات دانش، ۱۳۷۶ . چاپ سوم : تهران ، مؤسسه فرهنگى آرايه ، ۱۳۷۹ .
نويسنده با تكيه بر دو مأخذ لغت نامه دهخدا و دايرة المعارف تشيّع به تدوين مقاله پرداخته است . درباره نقش ابوالفتوح در سلسله اسناد روايات نوشته است: ابوالفتوح از پدر خود على و او از پدر خويش روايت مى كند و همچنين روايت مى كند از عم خود و او از پدر خويش كه هم جدّ صاحب عنوان است . و جدّ او روايت مى كند از پدر خود از شيخ مفيد عبدالجبار بن على مقرى رازى و نيز از شيخ ابى على بن شيخ طوسى و جميع آنان روايت از شيخ طوسى كنند . و از ابوالفتوح ، صاحب تفسير ، شيخ فقيه عبداللّه بن حمزه طوسى و رشيد بن شهرآشوب و منتجب الدين بن بابويه قمى روايت كنند. [1]
درباره مقبره ابوالفتوح هم مطلبى به اين شرح دارد : سيدمحمدكاظم بن محمد يوسف بن محمدباقر طباطبائى كه متصدى طبع اين تفسير در طهران بوده است بر قسمت اخير سخن قاضى نوراللّه يعنى بودن قبر ابوالفتوح در اصفهان اعتراض كند و گويد حاجى ملاباقر شهير به طهرانى در كتاب جنة النعمى آورده است كه : دوم كسى از علما كه در رى مدفون است شيخ ابوالفتوح صاحب الاصل الاصيل قدوة المفسرين من اهل التنزيل و التأويل حسين بن على بن محمد بن احمد خزاعى رازى است . و مزار وى به صحن حضرت امامزاده حمزه از سوى راست مدخل در پيش حجره اول

[1] معارف و معاريف ، ج۱ ، ص۵۰۱ .