النيسابورى شيخ الاصحاب بالرى ، و منهم الشيخ ابوعلى الطوسى و منهم الشيخ ابوالوفاء عبدالجبار الرازى.
و اما ابوالفتوح المدفون باصفهان فهو ابوالفتوح العجلى الشافعى الصوفى كما عن حديقة الشيعة. [1]

جرفادقانى ، م . [2] (متولد ۱۳۲۰)

علماى بزرگ شيعه : از كلينى تا خمينى ، قم ، انتشارات معارف اسلامى ، ۱۳۶۴.
اين كتاب در گروه اولين آثارى بود كه پس از پيروزى انقلاب اسلامى در ايران به منظور معرفى عالمان تأثيرگذار شيعه و نشان دادن جايگاه امام خمينى در تاريخ شيعه و در بين عالمان دينى تأليف و عرضه شد . از اين رو نگاه به ابوالفتوح در اين كتاب با منابع ديگر كمى متفاوت است . البته از اين نظر كه همه منابع پژوهشى خود را ذكر نكرده يا پاره اى مطالب سست را نقل كرده، قابل نقد است.
جرفادقانى بررسى خود را اينگونه آغاز مى كند : ابوالفتوح رازى يكى از علما و مفسرين بزرگ شيعه در قرن ششم هجريست . ابوالفتوح دانشمندى فقيه ، مفسرى كبير، واعظى شهير و محدّثى اديب بود. نسب او به بديل از قبيله بنى خزاعه كه از اصحاب رسول گرامى اسلام و دودمان پيامبر عزيز بودند منتهى مى شود . اجداد ابوالفتوح احمد بن حسين ، محمد بن احمد و همچنين پدرش على بن محمد از اعلام شيعه بوده اند كه از محضر علماى متقدمين بهره مى بردند. [3]
جرفادقانى درباره استادان و شاگردان و آثار او اينگونه گزارش مى دهد : ابوالفتوح از شاگردان پدر خود و عمويش عبدالرحمان و ابوالوفاى رازى بود اما بيشتر مراتب علمى او از محضر مفيد ثانى فرزند شيخ الطايفه عايد او گرديد و خود در ادبيات عرب و عجم فقه و تفسير و حديث و علم رجال مهارت داشت. شهرت او

[1] مستدرك سفينة البحار ، ج ۸ ، ص۱۱۳ .

[2] كتاب مستند مشاهير نام اصلى ايشان را محمد گلپايگانى ثبت كرده است و م. جرفادقانى نام مستعار است.

[3] علماى بزرگ شيعه ، ص۳۸ـ۳۹ .