صاحب التفسير امامى ثقة كان من مشايخ ابن شهرآشوب المتوفى سنة ۵۸۸ كأجداده و ابنه محمد تاج الدين و ابن اخته احمد بن محمد الخزاعى و عمه عبدالرحمن بن احمد بن الحسين و غيرهم المذكورون فى الروضات . [1]

گرايلى، فريدون

نيشابور شهر فيروزه. چاپ اول: مشهد، دانشگاه فردوسى، ۱۳۵۷. چاپ دوم : ۱۳۷۳ . چاپ سوم : تهران ، انتشارات خاوران ، ۱۳۷۴ .
چند نكته جديد در اين متن هست كه پس از ارائه اصل متن، به آنها اشاره مى شود . تمامى متن اينگونه است :
ابوالفتوح حسين فرزند على خزاعى: از علماى كلام و حديث و تفسير و از مشاهير قرن ششم است كه به جمال الدين معروف بوده و از مردم نيشابورى الاصل بشمار مى رود . وى حدود سال ۴۸۰ق در نيشابور متولد شده و در كسب دانش و كمال بذل همت تمام كرده و خود مدتها مجلس درس و بحث و وعظ داشته است . از كتابهاى وى روح الجنان و شرح شهاب الاخبار و تفسير قرآن فارسى است . از تفاسير بسيار معروف كه بقول شيخ عبدالجليل رازى در ۲۰مجلد و مورد قبول اكثريت قريب باتفاق علماى زمان بوده است . وى استاد پسر شهرآشوب بوده است و شيخ منتجب الدين نيز هر دو كتاب روح الالباب فى شرح شهاب و روح الجنان را نزد وى خوانده است . قاضى نوراللّه شوشترى ابوالفتوح رازى را معاصر كشّاف دانسته و مزار وى را در اصفهان و رى نوشته است و پاره اى از تذكره نويسان تربت وى را در رى نوشته اند چون قسمتى از عمر خود را نيز در رى گذرانيد و به سال ۵۵۲ ق وفات يافته است. [2]
نويسنده ابتدا ابوالفتوح را نيشابورى الاصل دانسته، در حالى كه منابع معتبر تبار

[1] دايرة المعارف الشيعية ، ج ۸ ، ص۳۱۲ .

[2] نيشابور شهر فيروزه ، ص۵۲۲ .