متكلّم كامل فقيه اديب فاضل واعظ مفسر مشهور ، در كلمات اجلّه به امام سعيد و ترجمان كلام مجيد و قدوة المفسرين و نظاير اينها موصوف ، جامع فضيلت حسب و شرافت نسب ، به قبيله بنى خزاعة منتسب ، از اولاد عبداللّه بن بديل بن ورقاء خزاعى صحابى كه جلالتش آفتابى و تشيّع بنى خزاعة و محبت ايشان به خانواده عصمت از قديم الايام معروف و معاويه مى گفته است كه محبت قبيله خزاعه با على به مرتبه ايست كه اگر زنانشان قادر مى بودند با ما مى جنگيدند تا چه رسد به مردان ايشان.
سپس درباره مشايخ و شاگردان او چنين گزارش داده است:
بالجملة شيخ ابوالفتوح از پدر خود و عم خود و شيخ عبدالجبار رازى و شيخ ابوعلى طوسى روايت كرده و به واسطه ايشان از شيخ الطائفة شيخ طوسى روايت مى نمايد . ابن شهرآشوب صاحب مناقب (درگذشت ۵۸۸ ق) و شيخ منتجب الدين بن بابويه قمى صاحب فهرست (درگذشت ۵۸۵ ق) و بعضى از اجلاّى ديگر نيز از تلامذه وى بوده و از وى روايت مى نمايند . پسر و خواهرزاده و پدر و جدّ پدر شيخ نيز از اكابر علما و مؤلفين شيعه و خانواده اش از بزرگترين خانواده هاى عرب هستند كه در ديار عجم توطّن كرده اند. [1]

دهخدا، على اكبر (درگذشت ۱۳۳۴)

لغت نامه. چاپ قديم، جلد ۳، ص۷۰۹؛ چاپ جديد، تهران، دانشگاه تهران، ۱۳۷۲. جلد اول، ص۶۱۶.
دهخدا زندگينامه ابوالفتوح را برپايه مطالب روضات الجنات خوانسارى و مقدمه تفسير ابوالفتوح نوشته و اكثر مطالب را از اين دو منبع برگرفته و اطلاعات كتابشناختى مفيدى در مورد تفسير قرآن ابوالفتوح عرضه كرده است.
مدخل مقاله را با ابوالفتوح آغاز كرده و چنين مى نويسد: حسين بن على بن

[1] ص۲۲۶ـ۲۲۷ .